Τα τρομαγμένα μάτια , τα συσπασμένα πρόσωπα και τα χλωμά χείλη των προσφύγων πίσω από την τζαμαρία του ξενοδοχείου της Σπάρτης ήταν μια γροθιά στο στομάχι της καθωσπρέπει κοινωνίας μας . Τα απελπισμένα χτυπήματα των χεριών τους πάνω στα τζάμια ήτανε ένα σήμα SOS που κανένας δε λάμβανε . Και η κοπελίτσα , που κατέρρευσε στο πεζοδρόμιο , σχίζοντας όσες ψυχές είναι ακόμα ζωντανές με τις κραυγές του απελπισμένου πόνου , ήτανε η εικόνα των ΟΛΩΝ εκείνων των Ανθρώπων , που η «πολιτισμένη» και «ανεπτυγμένη» , «χριστιανική» Δύση , αφού ξαμόλησε στις χώρες τους τα Σκυλιά του Πολέμου , αφού από χρόνια πολλά επέβαλε εκεί τη φτώχεια και τη στυγνή εκμετάλλευση για να εξυπηρετηθούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τα γεωπολιτικά και στρατηγικά-ιμπεριαλιστικά σχέδιά της , τους ανάγκασε ν’ αφήσουν τις πατρίδες τους , να εγκαταλείψουν ό,τι έζησαν κι αγάπησαν και να βγούνε περιπλανώμενοι, χωρίς ουρανό , στις γειτονιές του κόσμου , ζητιανεύοντας ανθρωπιά .
Και η Σπάρτη ; Δυστυχώς , ένα τεράστιο «ουφ» ανακούφισης βγήκε ηχηρό από τους Σπαρτιάτες (πλην εξαιρέσεων) , συνοδευόμενο από εμετικά σχόλια κάποιων , που ενώ δηλώνουν «χριστιανοί» και «ελληναράδες» αγνοούν το «ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με» του Χριστού , αλλά και το ότι οι πρόγονοί μας θεωρούσαν τους ξένους πρόσωπα ιερά , λατρεύοντας τον Ξένιο Δία που τους προστάτευε .
(Η Καινή Διαθήκη και η Ελληνική Ιστορία είναι για να τις μελετάμε βαθιά κι όχι για να στολίζουμε μ’ αυτές κομοδίνα και βιβλιοθήκες.)
Όταν ήρθαν οι ξένοι στη Σπάρτη ειπώθηκε : «σήμερα καταστράφηκε η πόλη μας…. έχουμε καταντήσει ο σκουπιδότοπος της Ελλάδας;».
Τώρα , ΟΛΟΙ ξέρουν , πως αυτό συνέβη πράγματι , αλλά αφού έφυγαν οι πρόσφυγες.
ΥΓ : Δεν εξαιρώ και τον εαυτό μου από συμμέτοχο στην ντροπή . Που εκ του μακρόθεν συμπαθούσα και συμπονούσα τους ξένους χωρίς κάτι να κάνω γι’ αυτούς , μαζί με άλλους συμπολίτες .
Βαγγέλης Μητράκος
*Φωτογραφία : Hope for a New Life – Warren Richardson (The World Press Photo of the Year 2015)