Ονομάζομαι Μυρτώ Δεμιρη, ιδιοκτήτης σχολικού κυλικείου. Διαχειριζομαι την σελίδα “Σχολικά Κυλικεία Ελλάδας” (πάνω από 1500 μέλη συναδέλφων) στο Facebook και είμαι Ιδρυτικό Μέλος της Επιτροπής Αγώνα Μισθωτών Σχολικών Κυλικείων, που και οι δύο συλλογικοτητες, δημιουργήθηκαν, λόγω της δεινης κατάστασης στην οποία βρεθήκαμε ως επαγγελματίες, μέσα από τις πρόσφατες συνθήκες.
Είμαστε σε αναστολή λειτουργίας από τις 10 Μαρτίου 2020, με μικρά διαλείμματα λειτουργίας, της τάξης των 10 και 20 ημερών. Συνολικά και κατά μέσο όρο, τους τελευταίους 12 μήνες, έχουμε εργαστεί 50 ημέρες. Πανδημία, κλειστά τμήματα, καταλήψεις και τοπικά lock down, έχουν φέρει τον κλάδο μας σε μία κατάσταση, η οποία πλέον έχει ξεπεράσει τα όρια της υπομονής. 8.500 μικρές επιχειρήσεις, 12 μήνες, 1334 ευρώ αποζημίωση ειδικού σκοπού.
Λόγω της “φύσης” του κλάδου, είναι αξιοσημείωτο να αναφέρω, ότι στον κλάδο, επί το πλείστον, δραστηριοποιουνται, μητέρες, μονογονεις και λοιποί οικογενειαρχες. Για την πλειοψηφία, είναι η αποκλειστική πηγή εισοδήματος.
Ενημερωνομαστε καθημερινά, για πολύ δύσκολες συνθήκες, στις οποίες έχουν επέλθει συνάδελφοι. Παιδιά χωρίς φαγητό… σπίτια με παιδιά, που τους κόπηκε το ρεύμα λόγω οφειλών… άνθρωποι χωρίς ασφαλιστική ικανότητα λόγω απληρωτης ασφάλισης… σπίτια με κομμένο τηλέφωνο – ίντερνετ λόγω χρεών, με παιδιά σε τηλεμαθημστα… Σκέψεις απόγνωσης από συναδέλφους… Άνθρωποι που έκλεισαν οριστικά το μαγαζί τους, γιατί τα χρέη ήταν αβάσταχτα πλέον… Οφειλές… Δανεικά… Ντροπή… Δάκρυα πολλά, από άντρες και γυναίκες που δεν έχουν πια τίποτα να βάλουν στην κατσαρόλα, για τα παιδιά τους… Δεν έμεινε ούτε ένα ψεύτικο χαμόγελο, για να τους πούνε “καλημέρα…”
Ποσά πάγια που προστίθενται μηνιαίως στα χρέη μας όπως 220 ευρώ η ασφάλιση, 650 ευρώ ετήσιο τέλος επιτηδευματος, εφορία, δάνεια, ενοίκια, ρεύμα, λογιστής, τηλέφωνο, κλπ, καθώς και μηδενικός τζίρος σχεδόν κάθε μήνα, κάνουν απαγορευτική, την επιστρεπτεα προκαταβολή, η οποία δόθηκε στο 35% περίπου του κλάδου.
Τις ελάχιστες ημέρες που εργαστηκαμε φέτος, τα παιδιά μας, ήρθαν στο σχολείο χωρίς χαρτζιλίκι και ελάχιστα εξοφλησαν το τεφτερι που όφειλαν από την προηγούμενη σχολική χρονιά. Ζητούσαν πίστωση ξανά, λόγω οικονομικής δυσχέρειας… Σας διαβεβαιώ, ότι δεν αφήσαμε κανένα παιδί πεινασμένο στο σχολείο…
Ένας κλάδος – θεσμός για την ελληνική σχολική κοινότητα, στο χείλος του γκρεμού. Ένας κλάδος που για πάρα πολλά χρόνια, ταΐζει με υπευθυνότητα και φροντίζει με γονεικη ανιδιοτέλεια τους μαθητές του ελληνικού σχολείου.
Παρακαλούμε το κράτος, να λάβει υπ’ όψη του την ύπαρξη μας. Την πραγματική κατάσταση 8.500 “μικρών” επαγγελματιών … 40.000 εξαρτομενων μελών… Των οικογενειών μας.
Παρακαλούμε τους αρμοδίους υπουργούς, να ασχοληθούν με τον κλάδο και να δώσουν λύσεις επιβίωσης πλέον.
Παρακαλούμε τους δήμους να δώσουν τουλάχιστον 40% έκπτωση στα μισθώματα.
Ζητάμε μέριμνα ώστε να αποφύγουμε την ολική κατάρρευση του κλάδου.
Μυρτώ Δεμιρη