Μετά από τις καταγγελίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας έχει ανοίξει το ζήτημα της πολύμορφης βίας κατά των γυναικών και με αφορμή κάποια άρθρα που διαβάσαμε στον τοπικό τύπο τοποθετούμαστε πάνω στο θέμα αυτό.
Κατ’ αρχάς το να κατηγορείς τη γυναίκα για την κακοποίησή της είναι απαράδεκτο και καταδικαστέο και δεν πρόκειται να ανεχθούμε κανέναν να δηλητηριάζει το δημόσιο λόγο με το απροκάλυπτο μίσος του προς τις γυναίκες. Ας καταλάβουν όλοι ότι οι εποχές άλλαξαν και μαζί και η κοινωνική συνείδηση όσον αφορά το γυναικείο ζήτημα. Εδώ και πάνω από 160 χρόνια το ταξικό ριζοσπαστικό κίνημα τραβάει μπροστά και τσακίζει κάθε προκατάληψη που θέλει τη γυναίκα σε υποταγή και κοινωνικά υποδεέστερη. Οι πρωτοπόρες αγωνίστριες και η δράση τους στους συλλογικούς κοινωνικούς αγώνες μας δείχνουν το δρόμο και τις απαντήσεις που απαιτούνται στις αντιδραστικές και φασίζουσες νοοτροπίες.
Από την πλευρά μας, εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας σε όλα τα θύματα σεξουαλικής βίας και κακοποίησης. Η δημοσιοποίηση από τα ίδια τα θύματα των τραυματικών γεγονότων αναδεικνύει τις κάθε είδους πιέσεις και εκβιασμούς που δέχονται οι νέοι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους είτε στο χώρο του αθλητισμού είτε στον καλλιτεχνικό χώρο.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλες τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου που έχουν υποστεί τους εκβιασμούς, τη σεξουαλική παρενόχληση, βία και κακοποίηση στους χώρους δουλειάς, στους χώρους όπου ζουν, εργάζονται, σπουδάζουν, αθλούνται.
Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για το υποκριτικό ενδιαφέρον της κυβέρνησης για δήθεν “στήριξη των γυναικών” προκειμένου “να σπάσουν τη σιωπή τους και να μιλήσουν”. Αυτό που τους ενδιαφέρει πραγματικά είναι να χρησιμοποιήσουν τις γυναίκες και τα ευάλωτα κοινωνικά άτομα ως βιτρίνα του ταξικού εκμεταλλευτικού συστήματος και όχι η αναγκαία υπεράσπισή τους από κάθε μορφή κοινωνικής αποξένωσης, βίας, ρατσισμού.
Το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών δεν πρόκειται να εξαλειφτεί όσους νόμους για την ισότητα γυναικών και ανδρών και κατά των διακρίσεων και να ψηφίσουν οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην πράξη άλλωστε αποδεικνύεται πόσα εμπόδια, από την αστυνομική αυθαιρεσία μέχρι τις μακροχρόνιες νομικές διαδικασίες, έχει να αντιμετωπίσει η γυναίκα όταν αποφασίσει να καταγγείλει το έγκλημα.
Στο ερώτημα «πώς μπορεί να σπάσει» ο φαύλος κύκλος της βίας κατά των γυναικών, η απάντηση βρίσκεται στην ανατροπή των οικονομικών και κοινωνικών όρων που γεννούν και αναπαράγουν την ανισότιμη θέση της γυναίκας στην εργασία, στην οικογένεια, σε κάθε πλευρά της κοινωνικής της ζωής.
Γιατί η βία κάθε μορφής σε βάρος των γυναικών δεν αποτελεί μια παρέκκλιση κάποιων ατόμων ή αποτέλεσμα της «κρίσης των ανθρώπινων αξιών, της ηθικής». Πηγάζει από την ίδια την ταξική κοινωνία στην οποία ζούμε και τις αξίες που εκπορεύονται από αυτήν: Την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, του ανελέητου ανταγωνισμού.
Ρεαλιστική απάντηση στα αδιέξοδα που συναντά η γυναίκα σε κάθε πλευρά της κοινωνικής της ζωής είναι η συμπόρευση στο δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης. Η Ομάδα Γυναικών Σπάρτης, μέλος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας θα συνεχίσει αταλάντευτα τον συλλογικό αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής βία κατά των γυναικών που εντείνει την ανισοτιμία τους και βάζει φραγμό στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.