«Θέλω να μιλήσω» . Ήταν τα λόγια που απηύθυνε προς τον κ. Σπ. Μοιράγια , Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Σπάρτης , παρόντος του κ. Δημάρχου , ο δημοτικός σύμβουλος κ. Θάνος Μιχελόγγονας , κατά τη διαδικτυακή συνεδρίαση της 23 -11- 2020 , όπου τέθηκε θέμα αναβολής ή μη της συζήτησης ανάπλασης του κέντρου της Σπάρτης .
Κι όμως , παρ’ όλη την αγωνιώδη κι επίμονη προσπάθειά του κ. Μιχελόγγονα να πάρει τον λόγο για το θέμα που συζητούνταν ο λόγος ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΔΟΘΗ , όπως δεν εδόθη και σε άλλον κανένα δημοτικό σύμβουλο .
Το επιχείρημα του κ. Προέδρου ήταν ότι αφού τοποθετήθηκαν οι επικεφαλής των παρατάξεων δεν υπήρχε λόγος να μιλήσουν και οι δημοτικοί σύμβουλοι διότι καλύφθηκαν !!!
ΟΛΟΙ γνωρίζουν πως το σπουδαιότερο θέμα που αντιμετωπίζει το δημοτικό συμβούλιο , σε κάθε του συνεδρίαση , είναι η δημοκρατική λειτουργία σύμφωνα με το Σύνταγμα και του Νόμους του Ελληνικού Κράτους . Με βάση τους ισχύοντες νόμους και διατάξεις το Υπουργείο Εσωτερικών , τον Δεκέμβριο του 2019 , εξέδωσε «Πρότυπο Κανονισμό Λειτουργίας δημοτικού συμβουλίου» , ο οποίος στο Άρθρο 4 ορίζει ότι δίδεται ο λόγος στους δημοτικούς συμβούλους για κάθε υπό συζήτηση θέμα και : «Αφού εξαντληθεί ο κατάλογος των ομιλητών , ο Πρόεδρος διατυπώνει την οριστική πρόταση προς ψήφιση του θέματος, όπως διαμορφώθηκε με τις τροπολογίες που πιθανόν έχουν επέλθει».
Στη δημοκρατία , οι δημοτικοί σύμβουλοι , όπως και οι βουλευτές αλλά και κάθε αιρετό μέλος συλλογικού φορέα , κρίνουν «κατά συνείδησιν» κι έχουν αυτονομία , αυτοτέλεια κι ελευθερία γνώμης κατά την άσκηση των καθηκόντων τους όχι μόνο έναντι της ηγεσίας της παράταξης στην οποία ανήκουν , αλλά και απέναντι στο τμήμα εκείνο του εκλογικού σώματος που τους ανέδειξε στο δημοτικό συμβούλιο , αφού στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία αποκλείεται η λεγόμενη «επιτακτική εντολή» .
Ας ελπίσουμε ότι είναι η τελευταία φορά που ακούστηκε στο δημοτικό συμβούλιο Σπάρτης , από δημοτικό σύμβουλο , η φωνή «θέλω να μιλήσω» και δεν του δόθηκε ο λόγος ενώ τον δικαιούνταν . Είναι σοβαρό θέμα δημοκρατίας που αφορά όχι μόνο το δημοτικό συμβούλιο Σπάρτης αλλά ΚΑΙ τους πολίτες .
«… επιλέγεται το πρότυπο της διαβουλευτικής δημοκρατίας εντός του οποίου η ελευθερία της έκφρασης αποκτά ιδιάζουσα βαρύτητα , την οποία δεν διαθέτει σε άλλα πρότυπα δημοκρατικής ή απολυταρχικής διακυβέρνησης.»
Φιλήμων Παιονίδης , Λέκτωρ Φιλοσοφίας , ΑΠΘ : « Διαβουλευτική δημοκρατία και ελευθερία της έκφρασης» , 1998
Βαγγέλης Μητράκος