Ο κ. Μητσοτάκης έχει πια κουράσει τον ελληνικό λαό.
Με τις αντιφάσεις του, το ναρκισσισμό του, την έλλειψη ενσυναίσθησης του βάρους που καλείται να σηκώσει ο κάθε πολίτης ξεχωριστά.
Πριν λίγους μήνες καυχιόταν ότι νίκησε οριστικά το κορονοιό, πριν λίγες μέρες ότι είναι αδιανόητο να υπάρξει δεύτερο λοκνταουν, πριν λίγες ώρες ότι τα μέτρα που ανακοίνωσε το Σάββατο θα μας έφθαναν μέχρι το Δεκέμβρη.
Διαψεύστηκε σε όλα.
Μια μικρή δόση αυτοκριτικής θα ήταν το ελάχιστο που θα περίμενε κανείς. Για την αδράνεια στην ενίσχυση του ΕΣΥ που ήδη βρίσκεται στα όριά του. Για το 1 εκατ. πολίτες που στοιβάζονται σαν σαρδέλες κάθε μέρα στις δημόσιες συγκοινωνίες. Για το αλλοπρόσαλλο άνοιγμα του τουρισμού που οδήγησε στην αύξηση των κρουσμάτων ήδη από τον Αύγουστο. Για την αναγκαία συνταγογράφηση των τεστ για τους πολίτες.
Δεν το έκανε. Δεν το αντέχει να το κάνει.
Ο κ. Μητσοτάκης μας ενημέρωσε ότι κλείνει για δεύτερη φορά τη χώρα, όχι γιατί δεν φρόντισε να ενισχύσει τα δημόσια νοσοκομεία που τώρα ήδη ασφυκτιούν, αλλά γιατί ξαφνικά ο ιός έγινε πιο μεταδοτικός. Φταίνε πάντα ή οι πολίτες ή ο ιός. Δεν φταίει ποτέ ο ίδιος και η κυβέρνησή του.
Η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη άφησε ανοχύρωτη τη χώρα και το ΕΣΥ και μας οδήγησε στο δεύτερο lockdown. Τα ελλιπή και αποσπασματικά μέτρα στήριξης για εργαζόμενους και επιχειρήσεις οδηγούν μετά το lockdown και σε οικονομική και κοινωνική κατάρρευση.
Το μόνο ειλικρινές που κάποια στιγμή ξέφυγε του κ. Μητσοτάκη ήταν η λέξη εφησυχασμός.
Αλλά όταν όλοι οι επιστήμονες παγκοσμίως μιλούσαν για δεύτερο και σκληρότερο κύμα, ο εφησυχασμός του κου Μητσοτάκη δεν είναι απλά ατόπημα.
Είναι εγκληματική αμέλεια.