Σαν σήμερα συμπληρώνονται 44 χρόνια από την ημέρα του ολέθρου στην Κύπρο όταν στις 5:30 το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974, οι σειρήνες του πολέμου αντήχησαν σε όλο το νησί.
44 χρόνια προσφυγιάς, πόνου, νόστου, 44 χρόνια τραγωδίας για όσους έφυγαν αλλά και όσους έμειναν πίσω αναζητώντας τους. Είναι η μέρα που ο χρόνος για την Κύπρο σταματά. Η αρχή του τέλους, που η ιστορία έμελλε να γραφεί με τα πιο μελανά χρώματα για «το ριγμένο στο πέλαγος χρυσοπράσινο φύλλο».
Τα όσα φρικτά ακολούθησαν είναι γνωστά. Με αφορμή το προδοτικό πραξικόπημα που είχε προηγηθεί, η Τουρκία ενδεδυμένη με τον μανδύα του προστάτη των Τουρκοκυπρίων και ισχυριζόμενη ότι πραγματοποιεί «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στο νησί, σκότωσε, βίασε, λεηλάτησε, κατέστρεψε, και πέτυχε το στόχο της. Μοίρασε την Κύπρο στα δύο δημιουργώντας τελικά μερικά χρόνια αργότερα το ψευδοκράτος με το καθεστώς να παραμένει μέχρι και σήμερα αμετάβλητο, με χιλιάδες Τούρκους στρατιώτες στα κατεχόμενα, δεκαετίες διαπραγματεύσεων να έχουν πέσει στο κενό, την Κυπριακή Δημοκρατία να ‘αιμορραγεί’ και τους Κύπριους αδερφούς να πονούν περιμένοντας μέχρι και σήμερα τη δικαίωση.
Τα 44 χρόνια που πέρασαν άφησαν βαθιά σημάδια. Ο τουρκικός στρατός ως το μακρύ χέρι της Άγκυρας, ελέγχει πλήρως το μόρφωμα που βάφτισαν ως «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου» (ψευδοκράτος). Το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003, δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι μπορούν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να ζουν αρμονικά, αλλά δίπλα και όχι μαζί.
ΔΕΣΜΕΥΟΜΑΙ στους κύπριους αδελφούς πως ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ το δράμα των ελληνοκυπρίων και τις εικόνες απόγνωσης μανάδων και μικρών παιδιών. Τον ξεριζωμό και τη προσφυγιά χιλιάδων ανθρώπων από τον τόπο τους.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τα χιλιάδες θύματα και αγνοουμένους.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ότι ποτέ οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες (σε Ελλάδα και Κύπρο) σε κρίσιμες καταστάσεις δεν έδειξαν ωριμότητα και δεν προώθησαν την ενότητα, ενώ φάνηκαν κατώτερες των περιστάσεων.
Παρά την προκλητικότητα και την αδιαλλαξία της Τουρκίας θα πράξω ό,τι είναι δυνατό για την απελευθέρωση της Κύπρου μας μέχρι και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης να εγκαταλείψει το νησί!
Δημήτρης Καμμένος