Με τη μεγαλύτερη συμμετοχή των τελευταίων χρόνων ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις του 40ου Φεστιβάλ ΚΝΕ- Οδηγητή στην Σπάρτης. Από το απόγευμα ο κόσμος άρχιζε να γεμίζει το πάρκο της Ευαγγελίστριας.
Σπαρτιάτες σπαρτιάτισσες ,αλλά και από την ευρύτερη περιοχή, «αγκάλιασαν» το Φεστιβάλ.
Θετική εντύπωση προκάλεσε σε όλους τους παρευρισκόμενους, η διαμόρφωση του Πάρκου, το «στήσιμο» απο τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ. Μια διαφορετική νότα στο Φεστιβάλ ήταν η έκθεση για τα 40 χρόνια Φεστιβάλ ΚΝΕ- Οδηγητή, που στήθηκε και με την βοήθεια της Λέσχης Φωτογραφίας Σπάρτης. Ενώ, τα μαθήματα σκάκι απο τον Σκακιστικό Σύλλογο, προσέλκυσε αρκετούς μαθητές.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με συναυλίες απο τα συγκροτήματα:μαθητικό σχήμα- απο το μουσικό Λύκειο Σπάρτης, B.I.T ( Brave Iron Tongue), ΝΤΑΜΠΑ-ΝΤΟΥΜΠΑ, KAZOOR.
Ιδιαίτερη στιγμή του ήταν το μαθητικό αφιέρωμα για την πάλη ενάντια τον φασισμό, που είχε στοιχεία από την ιστορία της Λακωνίας.
Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Τάσο Αντωνίου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ
ΟΙ εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με συναυλία από τον Θάνο Μικρούτσικο και την Ρίτα Αντωνοπούλου, ενώ στα πνευστά τους συνόδευε ο Θύμιος Παπαδόπουλος.
Εκτενές απόσπασμα από την ομιλία του Τ. Αντωνίου μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω: «Γι αυτό παλεύουμε σήμερα, για να δημιουργήσουμε τους όρους και να κατακτήσουμε την νέα εξουσία. Ποιος κρίκος ή ποια ομάδα προβλημάτων, ποιο πλέγμα αντιθέσεων θα διαμορφώσουν τις συνθήκες για την επαναστατική αναμέτρηση δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα. Εάν όμως δουλεύουμε σταθερά για την οργάνωση της πάλης, για να δυναμώνει η συμμαχία, θα είμαστε έτοιμοι σε αυτές τις μεγάλες στιγμές να παίξουμε το ρόλο μας και να σπρώξουμε την ιστορία να κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά.
Γι αυτό καθημερινά πασχίζουμε να οργανωθεί και να σηκώσει το ανάστημά της η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και μέσα από τους αγώνες για τα καθημερινά προβλήματα.
Ο Ριζοσπάστης της προηγούμενης Κυριακής έγραφε στο εξώφυλλο «ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΓΙ’ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ» κωδικοποιώντας μέσα σε ένα τίτλο το σημερινό καθήκον των μελών και των οπαδών του ΚΚΕ αλλά και καθενός που είναι ριζοσπάστης αγωνιστής.
Ετοιμότητα και επαγρύπνηση γιατί από Σεπτέβρη έχουμε μπροστά μας:
• Την υλοποίηση των λεγόμενων «προαπαιτούμενων» του κεφαλαίου, με το Ασφαλιστικό να είναι το πρώτο που θα «μεταρρυθμίσουν».
• Τις ομαδικές απολύσεις, την κατάργηση των τριετιών στις ιδιωτικές επιχειρήσεις
• Την αξιολόγηση στο Δημόσιο που σημαίνει νέες απολύσεις
• Τη συνέχιση της φοροεπιδρομής με το ξεκίνημα της καταβολής του ΕΝΦΙΑ παράλληλα με τις δόσεις που ήδη πληρώνουμε αλλά και τα τέλη στο τέλος τους χρόνου. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή είπε πως ο ΕΝΦΙΑ και η επέκταση των δόσεων που ανακοίνωσαν σήμερα έχουν μοναδικό σκοπό να «χρυσώσουν το χάπι» της επιβολής του άδικου χαρατσιού στα λαϊκά νοικοκυριά. Αντίστοιχα οι λεγόμενες φοροελαφρύνσεις, που δήθεν να ανακοινωθούν τις επόμενες μέρες, είναι κυρίως ξαλάφρωμα των μεγάλων επιχειρήσεων, και τις αξιοποιούν προαπαγανδιστικά για να αποσπάσουν την ανοχή του λαού.
• Έχουμε επίσης να αντιμετωπίσουμε τις ακόμα σοβαρότερες ελλείψεις σε κοινωνικές υποδομές σε Υγεία και Πρόνοια.
• Ιδιαίτερα για τη νέα γενιά θα έχουμε το άνοιγμα των σχολείων με ακόμα λιγότερους καθηγητές, κάτι σαν «προσωπικό ασφαλείας» μιας και με το καλημέρα έχουμε 3.000 κενά, τις ελλείψεις σε υποδομές, τις νέες μειώσεις των προϋπολογισμών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και τις διαγραφές των φοιτητών που δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Έχουμε επίσης τη διχοτόμηση του ΟΑΕΔ με ότι συνέπειες μπορεί να έχει για όλη τη γενιά μας το πέρασμα των επιδομάτων σε ιδιώτες.
Από σήμερα κιόλας, από τώρα πρέπει να μπούμε μπροστά για να προχωρήσει η οργάνωση σε κάθε χώρο, να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Πρέπει να μπουν χιλιάδες ακόμα στον αγώνα, με πρώτους τους νέους και παράλληλα να δυναμώνει η γραμμή πάλης έτσι ώστε να προχωρήσει και η κοινή δράση της εργατικής τάξης του εργοστάσιου, του καταστήματος, της οικοδομής, του γραφείου, με τους αγρότες, τους αυταπασχολούμενους στη βάση του κοινού τους εχθρού και του κοινού τους συμφέροντος. Μέσα από την πείρα της οργάνωσης του αγώνα, από την συνάντηση μέσα στις καθημερινές μάχες θα καταλαβαίνει καλύτερα ο εργαζόμενος ότι πρέπει να παλέψει και για τον καλύτερο μισθό αλλά και για μεγαλύτερα πράγματα, για να ανατρέψει την εξουσία των αφεντικών. Μόνο μέσα από τους κοινούς αγώνες εργατών-αγροτών-ΕΒΕ θα κατανοούν καλύτερα οι σύμμαχοί μας ότι έχουμε κοινό εχθρό, τα μονοπώλια που την ίδια στιγμή τσακίζουν το μισθό του εργάτη, αγοράζουν πιρ-παρά τα προϊόντα του αγρότη, κλείνουν το μαγαζί του μικρού έμπορου. Σε αυτό το έδαφος θα χτίζεται η Λαϊκή Συμμαχία που λέει το ΚΚΕ που από σήμερα οργανώνει, εμπνέει γιατί δεν εγκλωβίζει την πάλη σε στενά οικονομικά όρια, δίνει αέρα, βοηθάει δυνάμεις να ωριμάζουν και να αποκτούν αντοχή μέσα από τον αγώνα και που στο μέλλον, στην κρίσιμη στιγμή της επαναστατικής κατάσταση θα μπορεί να παίξει ρόλο μαχητικού επαναστατικού μετώπου για την διεκδίκηση της εξουσίας.
Άρα, οργάνωση παντού και προσπάθεια να δυναμώνει το πλαίσιο πάλης, να βαθαίνει ο αντιμονοπωλιακός-αντικαπιταλιστικός προσανατολισμός, χωρίς άγχος να υιοθετηθούν όσα λέμε από την πρώτη στιγμή.
Να λειτουργήσουν τα σωματεία, να φτιαχτούν επιτροπές, ομάδες σε κάθε χώρο εργασίας που θα αμύνονται στην επίθεση αλλά και θα διεκδικούν. Να γίνονται Γενικές Συνελεύσεις όπου θα συζητάμε τα προβλήματά μας. Μόνο έτσι μπορούμε να βάλουμε φρένο στις μειώσεις, στις απολύσεις, στην απλήρωτη δουλειά, στην εργοδοτική τρομοκρατία που παίρνει και άλλο αέρα μετά τις αποφάσεις για τους φραουλάδες της Μανωλάδας. Μόνο έτσι μπορούμε να διεκδικήσουμε συμβάσεις αξιοπρεπείς και να αρχίσουμε να συζητάμε και βαθύτερα, για την οικονομία και την κοινωνία που μας αξίζει.
Να φτιαχτούν επιτροπές ανέργων και εργαζόμενων στα προγράμματα απασχόλησης που θα παλέψουν για μέτρα προστασίας των ανέργων, να δίνεται το επίδομα σε όλους, να έχουν περίθαλψη, να παγώνουν τα δάνεια, να μην πληρώνουν δημοτικά τέλη.
Κι ακόμα, να οργανωθούν οι σπουδαστές στις Επαγγελματικές Σχολές για να πάρουν επίδομα σίτισης και στέγασης, για να παίρνουν μεροκάματο που να καλύπτει τις ανάγκες τους.
Να δουλέψουν οι φοιτητικοί σύλλογοι, με τις επιτροπές αγώνα του ΜΑΣ στην πρώτη γραμμή, να γίνονται Συνελεύσεις έτσι ώστε να μην διδάσκεται ότι θέλουν οι επιχειρήσεις, να έχουν σίτιση και στέγαση, να μην διαγραφεί κανένας φοιτητής που άργησε να τελειώσει τις σπουδές του.
Ακόμα και μέσα στα σχολεία, με συνελεύσεις σε κάθε τάξη, να παίξουν τα μαθητικά συμβούλια πραγματικό αγωνιστικό ρόλο, να γίνει πράξη το σύνθημα «δίνουμε ζωή στο σχολείο, κάνουμε τη ζωή σχολείο».
Παράλληλα με την οργάνωση πρέπει να παίρνουμε μέτρα διαφώτισης, συζήτησης έτσι ώστε να μην πιάνει τόπο η αντιπαράθεση ανάμεσα σε κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος κυβερνάει καλύτερα, για το ποιος μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα τη μηχανή της οικονομίας και του κράτους. Να εξηγούμε καλύτερα οτι ενώ συμφωνούν στο βασικό, στο στρατηγικό που είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η συμμόρφωση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, μαλώνουν για το ποιος θα κουμαντάρει καλύτερα το θηρίο που λέγεται καπιταλισμός έτσι ώστε να βγούμε από την κρίση. Ποιοι όμως «θα βγούμε από την κρίση»;. Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα βγουν από την κρίση. Και ακριβώς επειδή οι καπιταλιστές έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα για το ποιος θα βγάλει τα περισσότερα, υπάρχουν από τη μία πλευρά, καπιταλιστές που υποστηρίζουν τη συνταγή της κυβέρνησης για και από την άλλη καπιταλιστές που υποστηρίζουν τη συνταγή του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστικές για αυτό οι δηλώσεις και τα φλερτ του Συνέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων με το ΣΥΡΙΖΑ.
Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ θέλουν τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά να πιστέψουν στους εθνικούς στόχους της «παραγωγικής ανασυγκρότησης», να πιστέψουν σε ένα εθνικό σχέδιο «στήριξης της ανάπτυξης». Δηλαδή τη διαμόρφωση ενός καλύτερου πλαισίου στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων. Θέλουν τη γενιά μας για άλλη μια φορά να στρατευτεί πίσω από ένα εθνικό στόχο που δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντά μας και τελικά να καταλήξει απλά η επόμενη γενιά που θα ταΐζει τα παράσιτα, τους εκμεταλλευτές, για να συνεχίζουν να μοιράζονται οι πολλοί τη φτώχεια και οι λίγοι τον πλούτο.
Για το λαό μας η διαφαινόμενη φετινή σταθεροποίηση και ακόμα και η ανάπτυξη των επόμενων χρόνων δεν θα επαναφέρει το βιοτικό του επίπεδο σε αυτό του 2008 ή το 2009, δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη για αυτό. Γιατί, αν υπάρχει αυταπάτη θα πιάνει τόπο και η λογική του να βρούμε ένα καλύτερο διαπραγματευτή, να γίνει πιο ανθρώπινη διαχείριση και άλλα τέτοια. Να σκεφτούμε, μήπως εκεί που υπήρξαν σημάδια ανάκαμψης, όπως στο τουριστικό τομέα, που υπήρξε και το 2013 και το 2014 αύξηση σε αφίξεις και έσοδα, βελτιώθηκε η κατάσταση των εργαζομένων; Οι μισθοί έχουν μειωθεί πάνω από 15%, γενικεύτηκαν οι ατομικές και ημερήσιες συμβάσεις εργασίας, η ανασφάλιστη εργασία, γενικεύτηκε η μαθητεία της πάμφθηνης δουλειάς, τα δουλεμπορικά, η εντατικοποίηση της εργασίας.
Τι έχουμε να περιμένουμε οι νέοι και οι νέες από τη σταθερότητα και την όποια ανάπτυξη στη συνέχεια;
Θα βρουν δουλειά οι 1,5 εκ άνεργοι; Θα έχουμε δωρεάν υγεία, παιδεία και πρόνοια; Θα σταματήσει η εργασιακή ζούγκλα; Θα ανοίξουν τα 1200 σχολεία και οι 102 ΕΠΑΣ που έκλεισαν; Θα επανέλθουν οι 46 ειδικότητες στα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ που καταργήθηκαν; ΟΧΙ
Η τεχνική εκπαίδευση θα συνεχίσει αξιοποιείται για να γενικευτεί η μαθητεία στη τσάμπα δουλειά. Στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ θα συνεχίζεται να υλοποιείται η αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ μετατρέποντας τη πλειοψηφία των φοιτητών σε πελάτες , στερώντας τους την ολόπλευρη επιστημονική μόρφωση και ειδίκευση. Θα συνεχίσουν να υπάρχουν 60% των εργαζόμενων μικτά ως 1100€ και το 30% με μικτά ως 600€.
Το λέμε ξεκάθαρα, οποιαδήποτε παραγωγική ανασυγκρότηση δεν μπορούν οι μισθοί και συνολικά το βιοτικό επίπεδο να γυρίσουν στα προ-κρίσης επίπεδα γιατί έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός, γιατί για να περάσει η καπιταλιστική οικονομία από την ύφεση στη ανάπτυξη πρέπει να μειωθεί η τιμή της εργατικής δύναμης, δηλαδή, σε απλά ελληνικά, για να μπει θετικό πρόσημο στην εθνική ανάπτυξη πρέπει να μπει αρνητικό στη ζωή μας, πρέπει να μειωθούν οι μισθοί, τα επιδόματα, οι τριετίες, οι παροχές κλπ, πρέπει να γίνει πιο φτηνός ο εργαζόμενος, γιατί από αυτό παράγεται η υπεραξία, το κέρδος για τα αφεντικά.
Σφοι και φίλοι,
Ιδιαίτερα είναι στο στόχαστρο ο νους, η συνείδηση της γενιά μας, της νεολαίας. Η ζωή που μας ετοιμάζουν με την ανεργία, την αβεβαιότητα, το τρέξιμο απαιτεί μια νεολαία υποταγμένη, νέους που αντί να παλεύουν για το συμφέρον της τάξης τους να ταυτίζονται με τους δήθεν εθνικούς στόχους, να παλεύουν να πάει καλά το αφεντικό τους για να πάρουν και αυτοί κάτι παραπάνω από τα αποφάγια του. Δηλαδή, για μια ολόκληρη ζωή να πολεμάνε κάτω από ξένη σημαία.
Η αλήθεια είναι ότι οι εκμεταλευτές ποντάρουν στη χαμηλή πολιτική και κοινωνική πείρα της νεολαίας, στο ότι αρκετοί από εμάς μπορεί να ζουν ακόμα και από το εισόδημα των γονιών τους. Ποντάρουν στο ότι δεν γνωρίσαμε τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 21ου αιώνα, την προσφορά του σοσιαλισμού, της ΕΣΣΔ, γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε συνθήκες ήττας, αντεπανάστασης που πυροδότησε μια χυδαία και ανιστόρητη συκοφαντική εκστρατεία σε βάρος του σοσιαλισμού, που σήμερα δε γίνεται μόνο μέσα από τα ΜΜΕ, τον κινηματογράφο, αλλά έχει περάσει στα σχολικά βιβλία και τις αίθουσες διδασκαλίας. Ποντάρουν στο ότι είμαστε μακριά – ιδιαίτερα όσοι νέοι είναι άνεργοι – από τη συλλογική πάλη, τον ταξικό οργανωμένο αγώνα. Ποντάρουν στο ότι δεν έχουμε πείρα από αγώνες και κατακτήσεις προηγούμενων δεκαετιών, ζούμε σε μεγάλη χρονική απόσταση από ηρωικές περιόδους του λαού, όπως η Εθνική αντίσταση, ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, η αντιδικτατορική πάλη που διαπαιδαγώγησαν γενιές και γενιές νέων.
Όμως, δυστυχώς για τους εκμεταλλευτές και ευτυχώς για τους πρωτοπόρους όποιος ποντάρει μπορεί και να χάσει, και σαν ΚΚΕ και ΚΝΕ θα κάνουμε τα πάντα για να χάσουν όσοι ποντάρουν σε μια χαμένη νέα γενιά. Θα κάνουμε τα πάντα για να οργανωθεί, να μάθει την αλήθεια για το Σοσιαλισμό και βέβαια να μάθει την αλήθεια για την ιστορία. Ειδικά εδώ στη Λακωνία όλα τα προηγούμενα χρόνια η ΚΝΕ έχει οργανώσει σειρά εκδηλώσεων για τη γνώση της τοπικής ιστορίας για τον απελευθερωτικό αγώνα αλλά και ιδιαίτερα για την ταξική σύγκρουση του 46-49.
Σαν ΣΠ θα κάνουμε ότι μπορούμε να συνεχίσει αυτή η πλούσια δουλειά του ΤΣ Λακωνίας γιατί θέλουμε οι Κνίτες τις Λακωνίας να ξέρουν από «πού κρατάει η σκούφια τους», να είναι περήφανοι γιατί πίσω τους ρέουν ποτάμια αίμα κομμουνιστών και λαϊκών αγωνιστών, να μην «σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους». Ρογκάκος, Κοττής, Γιαννούκος, Λάτσης, Μπενέκου, Πρεκεζές, Ατζακλής, Σταθάκης, Λεβεντάκης, Πανούσης, Πιερρουτσάκος και πόσοι ακόμα φτωχοί άνθρωποι του χωριού που έγιναν θεριά και ήρωες και θρύλοι μέσα από την Κ.Ο. Λακωνίας και την 3ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού. Θέλουμε οι Κνίτες να θυμούνται αυτούς τους λαϊκούς ήρωες με το όνομά τους, να τους βάλουνε μέσα στην καρδιά τους για να πεισμώνουνε όπως ακριβώς περιέγραψε ένας από τους πατεράδες του Φεστιβάλ μας, ο σύντροφος ο Ρίτσος:
«Έβαλε ο λαός τούτα τα ονόματα στην καρδία του
Έβαλε ο λαός μέσα στο μπόγο του τον καημό του και την τιμή του
Έβαλε ο λαός μέσα στο μπόγο του κάτι μικροπράγματα, απλά πράγματα, πρακτικά και όμορφα, τα μαχαιροπίρουνα της φαμίλιας, το μισό καρβέλι που ξεράθηκε, τα εργαλεία της δουλειάς, δυο παλιωμένα πουκάμισα και εκείνο το παλιό τουφέκι και τα κόκκαλα των προγόνων του.» Τέτοια ΚΝΕ θέλουμε να φτιάξουμε, σάρκα από τη σάρκα ενός λαού με αξιοπρέπεια, θύμηση και πείσμα.
Μαθαίνουμε την ιστορία μας, δεν ξεχνάμε, μαθαίνουμε τη θεωρία μας, αντέχουμε στις δυσκολίες, πρωτοπόροι σκληροί μαχητές της εποχής μας.
Όσοι ποντάρισαν σε μια χαμένη νέα γενιά θα βγούνε χαμένοι!
Συνεχίζουμε! Για να φτιάξουμε ένα κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων!»