Αγαπητή Πρόεδρε,
Τα παράδοξα και σχιζοειδή που κυριαρχούν στην πολιτική ζωή του τόπου με αναγκάζουν να επανέλθω, καταθέτοντας σε εσάς τις σκέψεις και τις απόψεις μου για τα καίρια ζητήματα που αφορούν στη διακυβέρνηση της χώρας.
Μετά τη συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους την 12η Ιουλίου, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., προτάσσοντας το εθνικό συμφέρον, σωστά επέλεξε τη στήριξή της. Πιστεύοντας ότι η ευρωπαϊκή θέση της Ελλάδας είναι αδιαπραγμάτευτη, αρχικά έδωσε τη δική του εξουσιοδότηση προς την ελληνική κυβέρνηση. Το ίδιο έπραξε και στη συνέχεια, στις 22 Ιουλίου, στηρίζοντας τα προαπαιτούμενα μέτρα. Θεωρώ απολύτως σωστή την επιλογή μας αυτή, έπειτα από τα πρωτοφανή αδιέξοδα που προκλήθηκαν από την ανερμάτιστη κυβερνητική θητεία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και των ΑΝ.ΕΛ. Έξι μήνες τώρα, βλέπουμε ένα ετερόκλητο και αλλοπρόσαλλο κυβερνητικό σχήμα να βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση, εμφανίζοντας συμπτώματα διγλωσσίας και αμφισημίας ως προς τη σχέση μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και ως προς τους δανειστές.
Η Ελλάδα, για πρώτη φορά έπειτα από 34 ολόκληρα χρόνια βρέθηκε σε οριακό σημείο. Ή θα παρέμενε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή θα ακολουθούσε τον δρόμο της εξόδου. Οι ευθύνες της κυβέρνησης Τσίπρα για τη δυσμενέστατη αυτή εξέλιξη είναι ιστορικές.
Την απόφασή μας να στηρίξουμε την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια -τόσο εμείς όσο και άλλες αντιπολιτευτικές δυνάμεις-, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν την αξιοποίησε, αλλά εξακολουθεί να την αντιστρατεύεται με τις πράξεις και τα έργα της. Την υπονομεύει καθημερινά, αποδεικνύοντας ότι στην ουσία δεν ενδιαφέρεται για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και την ανάκτηση της θέσης της στην Ευρώπη. Μοναδικό μέλημά της είναι η διαιώνιση της κυβερνητικής θητείας της, χωρίς να νοιάζεται διόλου για τις αρνητικές συνέπειες της πολιτικής της.
Μάλιστα, εξακολουθεί να πολιτεύεται όπως στη διάρκεια της προηγούμενης εξάμηνης καταστροφικής της θητείας. Η συμπεριφορά της αποπνέει αντιευρωπαϊσμό, μισαλλοδοξία και κομματοκρατία. Το σουρεαλιστικό είναι ότι ενώ τυπικά απώλεσε την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία και τη δεδηλωμένη, επιθυμεί να συνεχίσει να απολαμβάνει την κυβερνητική εξουσία, με τις ψήφους υποστήριξης που της παρέχει η αντιπολίτευση, την οποία ωστόσο απαξιώνει και λοιδορεί συστηματικά. Με την παραδοξολογία αυτή, αποποιείται τις ευθύνες της ως κυβέρνηση, μεταθέτοντας τες στην αντιπολίτευση, χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας και υπευθυνότητας.
Η πρωτάκουστη και παράλογη αυτή συμπεριφορά, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τυγχάνει της ανοχής του κόμματός μας. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. οφείλει πλέον να θέσει όλες εκείνες τις απαραίτητες προϋποθέσεις, προκειμένου να συνεχίσει να παράσχει την στήριξή του στη νέα συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους.
Προϋπόθεση πρώτη είναι ένα κοινό πολιτικό και προγραμματικό πλαίσιο που θα ενσωματώνει και τις δεσμεύσεις μας έναντι των δανειστών. Δεν νοείται ο Πρωθυπουργός να αποκηρύσσει το περιεχόμενο της νέας συμφωνίας και εμείς να το ψηφίζουμε. Χρειάζεται μια εθνική συνεννόηση, για την οποία θα δεσμεύονται δημόσια και επίσημα η κυβέρνηση, αλλά και οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης που της παρέχουν ψήφο ανοχής στη Βουλή.
Προϋπόθεση δεύτερη είναι η δέσμευση της κυβέρνησης Τσίπρα ότι επιζητεί την εθνική συνεννόηση στα μείζονα θέματα της αναμόρφωσης της δημόσιας διοίκησης, των διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, της Παιδείας και της Υγείας, εγκαταλείποντας τις ιδεοληψίες και τις εμμονές του παρελθόντος. Δεν νοείται η κυβέρνηση να επιζητεί τη στήριξη της αντιπολίτευσης στο κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα της παραμονής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ την ίδια στιγμή να εμφανίζει ακραία φαινόμενα κομματοκρατίας και πολιτικής εμπάθειας, αρνούμενη την οποιαδήποτε συνεννόηση μαζί της.
Προϋπόθεση τρίτη είναι η συγκρότηση ενός κυβερνητικού σχήματος που θα ενστερνίζεται τη νέα συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους, δείχνοντας ότι πράγματι είναι πρόθυμη να την υλοποιήσει. Δεν νοείται να στηρίζουμε μια κυβέρνηση που ενώ τυπικά αποδέχεται τη συμφωνία, στην πράξη αντιτάσσεται σε αυτήν, ακολουθώντας την γνωστή αντιμνημονιακή ρητορική. Αντιλαμβάνεσθε ότι είναι αυταπάτη να πιστεύουμε ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση μπορεί να την υλοποιήσει. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. οφείλει να θέσει στον Πρωθυπουργό την ανάγκη επιστράτευσης ικανών, άξιων και σοβαρών προσωπικοτήτων χωρίς να επιζητεί το ίδιο την οποιαδήποτε αξιοποίηση των στελεχών και των φίλα προσκείμενων σε αυτό.
Προϋπόθεση τέταρτη είναι η δέσμευση από την πλευρά του Πρωθυπουργού ότι δεν πρόκειται να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Δεν νοείται, ενώ υπάρχουν οι προϋποθέσεις για την εξεύρεση μιας πολιτικής συμφωνίας, η οποία θα προστατεύσει τη χώρα από τις δυσμενείς συνέπειες μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης, ο κ. Τσίπρας να προτάσσει τις προσωπικές και κομματικές του φιλοδοξίες.
Προϋπόθεση πέμπτη είναι η συναίνεση για την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Η διασφάλιση της κυβερνησιμότητας δεν επιτυγχάνεται πλέον με εκλογικά συστήματα που εδράζονταν σε ισχυρές και αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Το νέο πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώθηκε έπειτα από την οξεία οικονομική κρίση επιβάλλει την αναζήτηση προγραμματικών συγκλίσεων που θα επιτρέπουν τον σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασίας. Η διατήρηση του μπόνους των 50 εδρών δεν παραχαράσσει μόνο την λαϊκή έκφραση, αλλά αντιστρατεύεται και την ανάγκη συναινέσεων που είναι απαραίτητες για την αναμόρφωση της χώρας.
Προϋπόθεση έκτη είναι η συνδιαμόρφωση μιας εθνικής στρατηγικής με τη συμμετοχή όλων των προθύμων δημοκρατικών δυνάμεων για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Η δημοσιονομική εξυγίανση είναι αναγκαία και απαραίτητη, δεν συνιστά όμως ένα επαρκές πολιτικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση. Η οικονομική υστέρηση και η ανεργία δεν αντιμετωπίζονται με τα προτεινόμενα μέτρα της νέας συμφωνίας. Η Ελλάδα έχει ζωτική ανάγκη ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο που θα στηρίζεται στην αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και θα δίνει ελπίδα στους νέους επιστήμονες που είναι άνεργοι. Η συγκρότηση μιας εθνικής ομάδας που θα αποτελείται από προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους και ικανοτήτων αλλά και πολιτικής και επιχειρησιακής επάρκειας από τον χώρο της πολιτικής, της επιστήμης, του πολιτισμού, της νεολαίας, των παραγωγικών τάξεων και της κοινωνίας των πολιτών καθίσταται απαραίτητη. Αντικείμενο μιας τέτοιας ομάδας θα είναι η επεξεργασία και η μελέτη μιας νέας εθνικής στρατηγικής, ενός προγράμματος εξόδου από την κρίση και προγραμματισμού της πορείας της χώρας για τα προσεχή 50 πενήντα χρόνια, με παράλληλη συμβολή και συνδρομή στις διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους εταίρους και τους δανειστές.
Αγαπητή Πρόεδρε,
Οι προτάσεις που σας καταθέτω, θέτοντας έξι σημαντικές προϋποθέσεις για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση μειοψηφίας του κυρίου Τσίπρα, συνιστούν προσωπικά για μένα το μοναδικό κριτήριο που καθορίζει τις πολιτικές μου επιλογές και αποφάσεις. Αν δεν υπάρξει ένα κοινό πολιτικό και προγραμματικό πλαίσιο με την κυβέρνηση, η στήριξή της εκ μέρους μας θα ισοδυναμούσε με εν λευκώ υποταγή στις προθέσεις της να εξακολουθεί να πολιτεύεται εκτός πολιτικής, οικονομικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας.
Η ανασύσταση της χώρας, η ανάκτηση της ευρωπαϊκής της θέσης, η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και ένα νέο αφήγημα για το μέλλον της νεολαίας και της χώρας επιβάλλουν σε όλους μας μια ουσιαστική και πραγματική προσπάθεια στο νέο περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί.
Ο Πρωθυπουργός, αν πράγματι θέλει να υπηρετήσει την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, οφείλει να εναρμονιστεί με τα νέα δεδομένα, κάνοντας πρώτος πράξη τη δική του πολιτική ανατοποθέτηση, ξεκαθαρίζοντας εξ αρχής με ποιους θέλει να πάει και ποιους θέλει να αφήσει.
Οι ώρες είναι δύσκολες. Είναι δύσκολες για κάθε ένα από μας, για το μέλλον του κόμματος μας, αλλά πιο πολύ για τη χώρα μας.
Με εκτίμηση,
Λεωνίδας Γρηγοράκος
Βουλευτής Λακωνίας