Ο 25χρονος Λυκούργος Τσάκωνας είναι αυτή τη στιγμή ο δεύτερος κορυφαίος σπρίντερ στην ιστορία του αθλήματος στην Ελλάδα μετά τον Κώστα Κεντέρη, αφού πρόσφατα κατάφερε να ξεπεράσει ακόμα και τον εαυτό του με έναν χρόνο-ρεκόρ στο Diamond League στη Ρώμη
και να κερδίσει τα 100 μ. και τα 200 μ. στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων στην Κρήτη. Επόμενος στόχος του -πριν από τους Ολυμπιακούς του Ρίο- το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Πεκίνου στα τέλη Αυγούστου
Ο Λυκούργος Τσάκωνας είναι ο Ελληνας σπρίντερ που κατάφερε να σπάσει τα ρεκόρ και να επιτύχει την 5η καλύτερη επίδοση φέτος στον κόσμο, τερματίζοντας πρώτος στο Diamond League στη Ρώμη και ξεπερνώντας τον εαυτό του με χρόνο 20,09. Δεν άφησε κανένα περιθώριο στους αντιπάλους του, αφού ούτε ο πρωταθλητής Ευρώπης Κριστόφ Λεμέτρ κατάφερε να τον σταματήσει τερματίζοντας τελικά δεύτερος. Επίσης, την περασμένη βδομάδα ήρθε πρώτος στα 100 μ. και στα 200 μ. στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων στην Κρήτη. Οπως όλα δείχνουν, φέτος είναι η χρονιά του. Επόμενος στόχος του 25χρονου αθλητή είναι να κατακτήσει την πρώτη θέση ανάμεσα στους κορυφαίους σπρίντερ στον κόσμο στους αγώνες του Πεκίνου στα τέλη Αυγούστου. Με συμμάχους τη μεθοδικότητα, την επιμονή και την πειθαρχία μπορεί στα τέλη Αυγούστου να φέρει για μία ακόμη φορά την Ελλάδα στο πρώτο σκαλοπάτι του βάθρου και να αφοσιωθεί απρόσκοπτα στην προετοιμασία του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο για τους οποίους δηλώνει ήδη πανέτοιμος.
– Την περασμένη βδομάδα στους αγώνες στην Κρήτη κέρδισες στα 100 μ. και στα 200 μ. Μίλησέ μου γι’ αυτή την εμπειρία σου.
Είναι μοναδικό το συναίσθημα όταν τρέχεις σε ένα γήπεδο γεμάτο Ελληνες που φωνάζουν το όνομά σου. Εισπράττεις τη θετική τους ενέργεια και δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό. Βγήκα πρώτος στα 100 μ. την πρώτη μέρα και στα 200 μ. τη δεύτερη. Είναι ακόμα πιο ωραίο να κερδίζεις στη χώρα σου γιατί μαζί σου χαίρεται και ο κόσμος, είναι κάτι μαγικό. Ουσιαστικά, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα εθνικών ομάδων στην Κρήτη, η βαθμολογία των αθλητών της ομάδας συγκεντρώνεται σε ένα συνολικό αποτέλεσμα το οποίο έφερε την Εθνική Ελλάδας στη δεύτερη θέση της κατάταξης.
– Πριν από λίγο καιρό έσπασες τα χρονόμετρα σημειώνοντας 20,09 στο Diamond League της Ρώμης και έγινες ο δεύτερος κορυφαίος σπρίντερ στην ιστορία του αθλήματος στη χώρα μας μετά τον Κώστα Κεντέρη. Πώς αισθάνθηκες;
Ηταν μια δυνατή εμπειρία γιατί αγωνίστηκα απέναντι σε κορυφαίους αθλητές, όπως ο Γάλλος Κριστόφ Λεμέτρ. Οταν είδα τον χρόνο στα 20,09 δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω. Αργότερα κατάλαβα πόσο καλό χρόνο είχα κάνει και ότι είχα περάσει κορυφαίους αθλητές. Ηταν μια μεγάλη δικαίωση και η απόλυτη αποζημίωση για τον χρόνο και τον κόπο μου όλα αυτά τα χρόνια. Ακολουθεί όμως το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που θα γίνει 22-30 Αυγούστου στο Πεκίνο κι έτσι δεν μπορώ να χαίρομαι για πολύ καιρό. Τη νίκη αυτή τη χάρηκα λίγες μέρες. Πρέπει να συγκεντρωθώ -ψυχικά και σωματικά- και να σχεδιάσω την προπόνησή μου για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Πεκίνο.
– Πώς νιώθεις που θα τρέξεις με την ελίτ των σπρίντερ στο Πεκίνο;
Πράγματι, εκεί θα βρίσκονται οι κορυφαίοι σπρίντερ στον κόσμο, όπως ο Αμερικανός Τζάστιν Γκάτλιν, ο Γιουσέιν Μπολτ και ο Κριστόφ Λεμέτρ. Δεν αγχώνομαι, όμως, θα προσπαθήσω να είμαι σε πολύ καλή κατάσταση και να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό. Στόχος μου είναι να κερδίσω τον εαυτό μου.
– Επόμενός σου στόχος;
Ο στόχος της τετραετίας είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη Βραζιλία. Είναι αδιαπραγμάτευτα το όνειρο κάθε αθλητή και για μένα θα είναι η δεύτερη φορά που θα συμμετάσχω.
– Παρακολουθώντας κανείς την πορεία σου, παρατηρεί ότι είναι σταθερά ανοδική. Φέτος ειδικά είναι η χρονιά σου.
Γενικά, φροντίζω με τα χρόνια να βελτιώνομαι. Εχω χτίσει την πορεία μου βήμα-βήμα, αλλά για τον κόσμο φέτος έγινε το «μπαμ». Και τα προηγούμενα χρόνια είχα καλούς χρόνους στις προπονήσεις, αλλά -δυστυχώς- δεν έφερνα το ίδιο αποτέλεσμα στον αγώνα. Φέτος είναι μια πολύ καλή χρονιά. Ξεκίνησα με ατομικό ρεκόρ στα 200 μ. και πάω πολύ καλά στους αγώνες. Νιώθω πιο ώριμος. Οσο μεγαλώνω ωριμάζει το σώμα αλλά και το μυαλό.
– Πώς συγκεντρώνεσαι πριν από έναν μεγάλο αγώνα;
Δεν είναι εύκολο να συγκεντρωθείς γιατί όλα στηρίζονται σε πολύ λεπτές ισορροπίες. Κλείνομαι στον εαυτό μου, καθαρίζω τις σκέψεις μου, δεν μιλάω σε κανέναν. Θα με χαρακτήριζα αντικοινωνικό. Μιλάω μόνο στον προπονητή μου, τον Γιώργο Παναγιωτόπουλο.
– Οταν είσαι στο πρώτο σκαλί του βάθρου και ακούς τον εθνικό ύμνο, τι περνάει από το μυαλό σου;
Οτι όλη η προσπάθεια που έχω κάνει δικαιώνεται. Επίσης, νιώθω υπερήφανος που παίζει ο εθνικός ύμνος και με αυτόν τον τρόπο αναδεικνύεται και η Ελλάδα.
– Ποια είναι τα στοιχεία που κάνουν έναν αθλητή, πρωταθλητή;
Δεν αρκεί μόνο το ταλέντο. Χρειάζεται πειθαρχία, μυαλό και δυνατός χαρακτήρας.
– Πολλοί σε χαρακτηρίζουν «νέο Κώστα Κεντέρη».
Ο Κεντέρης είναι ο Κεντέρης και ο Τσάκωνας είναι ο Τσάκωνας. Κάθε αθλητής γράφει τη δική του ιστορία στον αθλητισμό. Ωστόσο, στον Κώστα Κεντέρη θέλω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» διότι για εμάς τους νέους αθλητές αποτελεί πηγή έμπνευσης. Ολοι έχουμε εμπνευστεί από τις επιτυχίες του και τους αγώνες του.
– Υπήρξαν στιγμές που λύγισες;
Ναι, υπήρξαν δύσκολες στιγμές και, όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι κι εγώ λύγισα. Αλλά δεν έπαθα και τίποτα. Εχω περάσει δυσκολίες, όπως όλοι οι αθλητές, αλλά δεν θέλω να κλαφτώ. Τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα στον αθλητισμό. Δεν είναι μόνο η βιτρίνα του αθλητή που τον βλέπεις στον βατήρα και μετά να τρέχει και να τερματίζει. Για να φτάσει σε αυτό το σημείο έχει περάσει πολλά.
– Σε ποιες δυσκολίες αναφέρεσαι;
Τις δυσκολίες της προπόνησης και των συνθηκών στις οποίες ζουν οι περισσότεροι. Πιο έντονες είναι οι οικονομικές δυσκολίες οι οποίες καμιά φορά σού φαίνονται βουνό. Δεν θέλω να είμαι μέτριος πουθενά. Αυτό όμως απαιτεί χρόνο και χρήμα. Δεν θα μπορούσα ταυτόχρονα να δουλεύω για τα προς το ζην και να προπονούμαι αν ήθελα να γίνω επιτυχημένος. Πρέπει να κάνεις focus. Ευτυχώς, οι γονείς μου με στήριξαν οικονομικά και ψυχολογικά τα πρώτα χρόνια. Ο πατέρας μου από μικρά παιδιά, θυμάμαι, έπαιρνε εμένα και τον αδελφό μου και μας πήγαινε στη Σπάρτη για να κάνουμε προπόνηση. Και ο αδελφός μου ο Γιώργος κάνει μήκος και κατεβαίνει σε αγώνες. Πέρα από τους γονείς μου με βοήθησε πολύ και ο προπονητής μου Γιώργος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος αφήνει τη δουλειά του και την οικογένειά του επειδή έχει τρέλα με τον στίβο και έρχεται μαζί μου οπουδήποτε τρέχω. Με βοηθάει πολύ και βήμα-βήμα όλα αυτά τα χρόνια τα έχουμε καταφέρει μαζί. Οπως άλλωστε και οι χορηγοί μου, η European Dynamics, η Ethic Sport και η Oakley.
– Τι μέλλον πιστεύεις πως έχει ο στίβος;
Οσο ασχολείται η Πολιτεία περισσότερο με το ποδόσφαιρο και όχι με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, δεν θα έχει πολύ μέλλον. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα έχει πολύ καλούς αθλητές και πάντα θα βγάζει ταλέντα. Το θέμα όμως είναι να έχουμε και υποδομές ώστε να φτιάχνουμε σωστούς αθλητές και προπονητές. Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της όπως συμβαίνει σε όλους τους τομείς. Γι’ αυτό βλέπεις πολλά νέα παιδιά να φεύγουν στο εξωτερικό – δεν έχουν άλλη επιλογή.
– Σου πέρασε από το μυαλό να φύγεις στο εξωτερικό;
Μου πέρασε από το μυαλό να φύγω στο εξωτερικό, αλλά κάτι με κράτησε στην Ελλάδα. Αγαπώ πολύ τον στίβο.
– Ασχολείσαι με τον αθλητισμό από 13 ετών και είσαι 25. Νιώθεις πως έχεις χάσει την εφηβεία σου; Μετανιώνεις καμιά φορά;
Δεν νιώθω στερημένος και ό,τι κάνω είναι συνειδητή επιλογή μου. Είμαι ευτυχισμένος που μπορώ και το κάνω. Εχω νιώσει συναισθήματα τα οποία ο υπόλοιπος κόσμος δεν μπορεί καν να φανταστεί. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην αναγνώριση, στο χειροκρότημα, στο μετάλλιο. Είναι και η καθημερινότητα, η πειθαρχία, η προπόνηση που σε κάνουν πιο δυνατό. Πιστεύω πως όταν σταματήσω τον στίβο, θα είμαι πιο δυνατός να αντιμετωπίσω τη ζωή συνολικά.
– Πώς χαλαρώνεις;
Μου αρέσει να πηγαίνω να ξεκουράζομαι στο χωριό μου, στον Βλαχιώτη Λακωνίας. Εκεί είναι η οικογένεια μου, το σπίτι μου, το μέρος όπου χαλαρώνω.
– Οταν αποσυρθείς από τον πρωταθλητισμό και ολοκληρώσεις τις σπουδές σου στο Τμήμα Οργάνωσης και Διαχείρισης Αθλητισμού στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, με τι σκέφτεσαι να ασχοληθείς;
Θα ήθελα να επιστρέψω στη Λακωνία και να ασχοληθώ με τον αθλητισμό, να κάνω κάτι σχετικό με αυτό που σπουδάζω. Οπως έχουν γίνει τώρα τα πράγματα, όμως, δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.
– Μου κάνει εντύπωση που θέλεις να επιστρέψεις στην επαρχία.
Δεν μου αρέσει η τρέλα της Αθήνας, ούτε η Αθήνα ως πόλη. Και σίγουρα δεν θα ήθελα να μεγαλώσουν εδώ τα παιδιά μου. Στην επαρχία οι αποστάσεις εκμηδενίζονται, οι άνθρωποι είναι πιο κοντά ο ένας στον άλλον και τα πράγματα είναι πιο ανθρώπινα. Ετσι θέλω να μεγαλώσουν τα παιδιά μου. Ακόμα όμως είναι νωρίς να μιλάω για οικογένεια.
Πρώτο Θέμα