Πέρα από την όποια στεναχώρια μας προκαλούν οι εικόνες που αντικρύσαμε χτες 3 Μαΐου 2015 από την ανάβαση στην κορυφή του Ταϋγέτου, μας δημιουργούν πάνω από όλα ένα αίσθημα ντροπής και ευθύνης.
Θα πρέπει να ντρεπόμαστε ως Μεσσήνιοι, να ντρεπόμαστε ως Λάκωνες, να ντρεπόμαστε ως Μανιάτες, ως Πελοποννήσιοι, πάνω απ’ όλα να ντρεπόμαστε ως ορειβάτες που θέλουμε να λέμε ότι το αγαπημένο μας βουνό είναι ο εμβληματικός Ταΰγετος.
Ο Ταΰγετος το βουνό σύμβολο της Λακωνίας και της Σπάρτης, ο Ταΰγετος που το μεγαλύτερό και το ωραιότερό του τμήμα βρίσκεται στα όρια της Μεσσηνίας, ο Ταΰγετος το «Αρσενικό» βουνό, το βουνό των Μανιατών που τόσο πολύ περηφανεύονται για αυτό, ο Ταΰγετος το ψηλότερο βουνό της Πελοποννήσου και ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα της Ελλάδας παρουσιάζει σήμερα μια εικόνα που μας κάνει να λυπόμαστε. Και βέβαια το θέμα έχει να κάνει με το εκκλησάκι του Πρ. Ηλία στην κορυφή, ακριβώς στα 2407μ., το οποίο βρίσκεται λίγο πριν την ολοκληρωτική καταστροφή του. Πρόκειται για ένα χτίσμα που είναι ταυτισμένο με τον ίδιο τον Ταΰγετο, που έχει δώσει το όνομά του στην υψηλότερη κορυφή.
Είναι ένα κτίσμα που φιγουράρει ως φόντο σε χιλιάδες φωτογραφίες πεζοπόρων που κόπιασαν να ανέβουν το βουνό. Το εκκλησάκι του Πρ. Ηλία είναι για τον Ταΰγετο ότι οι Άγιοι Απόστολοι για την Καλαμάτα, ο Λευκός Πύργος για τη Θεσσαλονίκη, η Ακρόπολη και ο Παρθενώνας για την Αθήνα.
Χτες (3-5-15) κατά την τελευταία μας ανάβαση στη κορυφή διαπιστώσαμε ότι η πρόσοψη του ναού έχει καταρρεύσει και οι δύο καμπάνες που υπήρχαν έχουν θρυμματιστεί.
Πρόκειται για εικόνες που μας γέμισαν θλίψη αλλά και ένα αίσθημα ευθύνης για την αποκατάσταση των ζημιών. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αναφορές του τύπου ότι: «..τι να κάνουμε; Με τέτοιες καιρικές συνθήκες που επικρατούν εδώ τίποτα δεν μπορεί να σταθεί» δεν μπορούν να ληφθούν σοβαρά υπόψη ούτε και από τους πιο αδαείς.
Υπάρχουν κτίσματα που βρίσκονται σε κορυφές ψηλότερες και εκτεθειμένες σε πολύ πιο δυσμενή καιρικά φαινόμενα τα οποία στέκονται σε άρτια κατάσταση και μπορούν άριστα να αποτελέσουν καταφύγιο σε δύσκολες στιγμές. Ο Πρ. Ηλίας στον Όλυμπο (υψ. 2800μ), το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού (υψ. 2454μ) στον Ψηλορείτη της Κρήτης, η εκκλησία του Σωτήρος που κτίζεται στην απόκρημνη κορυφή του Άθω (υψ. 2027μ) αποτελούν μερικά μόνο παραδείγματα του πόσο κάποιοι άλλοι στη Ελλάδα πραγματικά ενδιαφέρονται και αγαπούν τον τόπο τους και που θα έπρεπε να μας κάνουν να ντρεπόμαστε για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον Ταΰγετο.
Αυτή τη στιγμή, ως Ορειβατικός Σύλλογος Καλαμάτας, βρισκόμαστε στο στάδιο της ολοκλήρωσης της σηματοδότησης του μονοπατιού που οδηγεί στη κορυφή του Ταϋγέτου από την Μεσσηνιακή πλευρά (Αγ. Δημήτρης Βασιλικής – Πρ. Ηλίας 2407μ). Άμεση επόμενη δράση μας είναι ενέργειες για την επιδιόρθωση των ζημιών του Πρ. Ηλία. Ο Ταΰγετος είναι ένα βουνό που μας ξεπερνά, ένα βουνό που μας διαμορφώνει. Το ελάχιστο που μπορούμε να προσφέρουμε είναι η αποκατάσταση της εικόνας και της φυσιογνωμίας του.