Η συζήτηση στη Βουλή επιβεβαίωσε γιατί εδώ και δύο μήνες η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση αρρυθμίας. Φαίνεται πλέον καθαρά ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν είχε προετοιμαστεί επαρκώς για να αναλάβει την ευθύνη διακυβέρνησης.
Δεν διέθετε κάποιο στοιχειώδες σχέδιο για τη διαχείριση των οξυμένων οικονομικών προβλημάτων. Ούτε είχε διαμορφώσει ένα συνεκτικό πλαίσιο πολιτικών, αφομοιώνοντας κατά το δυνατόν τις διαμετρικά αντίθετες θέσεις που τον διαπερνούν.
Η κυβέρνηση του Α. Τσίπρα δυσκολεύεται να προσγειωθεί στη σκληρή πραγματικότητα. Χαρακτηρίζεται από αντιφάσεις, παλινωδίες και μια πρωτοφανή διγλωσσία. Ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενος στο εσωτερικό ακροατήριο, επαναλαμβάνει την ατελέσφορη ρητορική της αντιπολιτευτικής περιόδου. Πλειοδοτεί τα εθνικοπατριωτικά αντανακλαστικά της κοινής γνώμης. Αρνείται τη συνεννόηση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Αντιθέτως, επισκεπτόμενος τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, φαίνεται να επιδεικνύει διάθεση συνεργασίας με τους εταίρους, ρεαλισμό και ευελιξία, εγκαταλείποντας τις προεκλογικές δεσμεύσεις του. Ωστόσο, ο πολιτικός αυτός διχασμός συνιστά τροχοπέδη και για τη χώρα και για τον ίδιο. Εκπέμπει διαφορετικά μηνύματα. Δημιουργεί σύγχυση. Απομειώνει τις προσπάθειες του να βρεθεί μια σταθερή γραμμή πλεύσης για τη χώρα και σύμπλευσης με τους ευρωπαίους εταίρους.
Η περιβόητη «δημιουργική ασάφεια» συσκοτίζει τις κυβερνητικές προθέσεις. Οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται μονίμως στο κενό. Πάνω από εξήντα μέρες τώρα αδυνατούμε να βρούμε κοινές προσεγγίσεις που θα συνέβαλλαν στη διασφάλιση ενός έντιμου συμβιβασμού. Την ίδια στιγμή, κορυφαίοι υπουργοί κάνουν λόγο για ρήξη, καλλιεργώντας κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας στη χώρα και στους πολίτες. Μοιάζουν να μην καταλαβαίνουν πως η σύναψη συμφωνίας με τους δανειστές είναι αναγκαία προϋπόθεση για την εκροή των χρηματοδοτικών δόσεων. Οι πρόσφατες κυβερνητικές θέσεις ότι πρώτο μέλημά μας είναι να καλύψουμε τις ανάγκες μισθοδοσίας και συντάξεων, έρχονται σε απόλυτη αντίφαση με τις διακηρύξεις του ίδιου του πρωθυπουργού, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα θα τηρήσει τις δανειακές της υποχρεώσεις.
Η διγλωσσία δείχνει την έλλειψη μιας συνετής και φερέγγυας στρατηγικής. Οι πολιτικές και διαχειριστικές δυσλειτουργίες της κυβέρνησης έχουν άμεσες συνέπειες στην ελληνική οικονομία. Η απουσία ρευστότητας, η οικονομική ασφυξία έχουν προσλάβει επικίνδυνες διαστάσεις. Οι ρυθμοί ανάπτυξης που είχαμε πετύχει υποχωρούν. Η ύφεση επανέρχεται και ο εκτροχιασμός των δημοσίων οικονομικών εμφανίζεται ξανά στον ορίζοντα. Ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε οικονομικό μπλακάουτ είναι υπαρκτός. Τη ζοφερή αυτή πραγματικότητα τη γνωρίζουμε όλοι και πρωτίστως ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Γι’ αυτό οι διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές οφείλουν να καταλήξουν σε ένα συγκεκριμένο και σαφές πλαίσιο διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Στα μείζονα ζητήματα των αποκρατικοποιήσεων, του ασφαλιστικού, των εργασιακών σχέσεων και του ΕΝΦΙΑ, η κυβέρνηση καλείται να καταθέσει συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις. Με ασάφειες και γενικόλογες διακηρύξεις δεν πρόκειται να υπάρξει οποιαδήποτε συμφωνία με τους εταίρους μας.
Αντιλαμβάνομαι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κ. Τσίπρας στο εσωτερικό του κόμματός του. Ωστόσο, ο ίδιος δεν θα κριθεί από την δυνατότητά του να διαφυλάξει αρραγή την ενότητα των βουλευτών του αλλά από την ικανότητα να σώσει τη χώρα. Οφείλει να γνωρίζει ότι ο ηγέτης κρίνεται πρωτίστως γι’ αυτά που μπορεί να κάνει για την πατρίδα του και όχι για τις κομματικές ισορροπίες που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Άρθρο του Λεωνίδα Γρηγοράκου στο ΒΗΜΑ
Βουλευτή Λακωνίας και Γραμματέα Κ.Ο. ΠΑΣΟΚ