Οι ειδικοί εκτιμούν ότι ο Γιάννης Κούρος έχει τρέξει συνολικά, από τη γη ως τη σελήνη
Γεννήθηκε το 1956 στην Τρίπολη Αρκαδίας και ήταν ο μικρότερος από τους πέντε γιους ενός ξυλουργού. Με κλίση καλλιτεχνική, σε μια εποχή που η πρόσβαση στα βασικά δεν ήταν ακριβώς αυτονόητη, ο Γιάννης Κούρος θα περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια. Η προβληματική οικογένεια (όπως οι περισσότερες στα χρόνια της ανέχειας), τον ωθούσε να “δραπετεύει” ανοίγοντας την πόρτα του σπιτιού και τρέχοντας. Κατέληγε σχεδόν πάντα στο γήπεδο. Κάπως έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί με τον στίβο και συγκεκριμένα με το μήκος.
Είχα τη μεγάλη τιμή να τον γνωρίσω και να μου σφίξει το χέρι σε έναν μαραθώνιο στην Κόρινθο. Έτυχε να βρεθώ εκεί για να παρακολουθήσω τον αδερφό μου που συμμετείχε, ωστόσο μόλις έφτασα, από τα πηγαδάκια ακουγόταν μόνο το όνομα και τα κατορθώματά του. Τον “χάζευα” όσο κατάφερνα να τον δω να τρέχει. Πίσω του άφηνε μια ησυχία, μπροστά σαν να τον ρουφούσαν αόρατες δυνάμεις. Έμοιαζε να χορεύει μέσα στα αθλητικά του παπούτσια, σα να μην είχε βάρος, σα να πετούσε. Ο Γιάννης Κούρος ήταν λίγο πριν τα 50, έτρεχε μαζί με το πλήθος χωρίς να νοιάζεται για το γεγονός ότι ήταν ήδη ένας ζωντανός θρύλος.
Τον έχουν χαρακτηρίσει «Τρέχων Θεό», «χρυσό Έλληνα», «σύγχρονο Φιδιππείδη», «ασταμάτητο», «κυρίαρχο του πόνου» και πολλά άλλα. Αλλά ο Γιάννης Κούρος παραμένει ένας απλός ευγενικός και σεμνός άνθρωπος που σε κερδίζει με ένα χαμόγελο. Με μια απλή χειραψία.
«Τρέχω υπερβατικά, ενάντια στη φύση και στις κακουχίες. Η προσπάθεια ενός υπερμαραθωνοδρόμου είναι εγκεφαλική. Ο αγώνας του, είναι μια υπέρβαση του σώματος και ολοκληρώνεται ενεργοποιώντας τα βιώματα από τις πνευματικές του δυνάμεις. Το μυστικό της επιτυχίας μου οφείλεται και στην κράση μου να ξεπερνώ τα όρια. Η φιλοσοφία του αγωνίσματος έγκειται στην ιδιοσυγκρασία του υπερδρομέα να ξεπερνά τον πόνο και την κούραση με πνευματική διαύγεια, εγρήγορση και μετουσίωση. Ο αγώνας αυτός θα προβάλει στη νεολαία τις αξίες της προσπάθειας, της καρτερίας, της επιμονής και του αγωνιστικού πνεύματος, ενάντια στις αντιξοότητες της ζωής και ότι η θέληση είναι νικήτρια όταν επιστρατεύονται όλες οι σωματικές και πνευματικές δυνάμεις» έχει πει ο ίδιος.
Από τα 16 του χρόνια ξεκίνησε να τρέχει συστηματικά, αφήνοντας τον στίβο. «Τα άλματα και οι μικροί δρόμοι δεν απαιτούν ψυχή. Όχι πως δεν έχουν την ιδιότητα αυτή οι αθλητές. Απλώς δε μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν. Αν η ψυχή έπαιζε τον πρώτο ρόλο κι εγώ θα μπορούσα να γίνω δρομέας ταχύτητας.» είχε δηλώσει και έτσι αφιέρωσε τον εαυτό του στον αθλητισμό, ιδιαίτερα στους δρόμους μεγάλων αποστάσεων.
Συστήθηκε στο ευρύ κοινό το 1983 με τη συμμετοχή του στο Σπάρταθλο, έναν αγώνα από την Αθήνα ως τη Σπάρτη, μήκους 246 χλμ. Τότε ο 26χρονος Γιάννης Κούρος θα τερμάτιζε 1ος, 5 ώρες νωρίτερα από ότι είχαν εκτιμήσει οι ειδικοί και 3 ώρες νωρίτερα από τον 2ο. Αρκετοί ήταν αυτοί που τον αμφισβήτησαν τότε (και δικαιολογημένα) αφού δε μπορούσαν να διανοηθούν τον εκπληκτικό του χρόνο. Ο Γιάννης Κούρος όμως, θα τους απαντούσε την επόμενη χρονιά, όταν έτρεξε την απόσταση σε 20 ώρες και 25 λεπτά, χρόνος που παραμένει ακόμη και σήμερα ακατάρριπτος. Νωρίτερα, το 1977 έτρεξε τον πρώτο του μαραθώνιο τερματίζοντας την κλασική διαδρομή σε 2:43:15. Μέχρι το 1982 βελτίωνε διαρκώς το χρόνο του κάνοντας εκείνη τη χρονιά, την ίδια διαδρομή σε 2 ώρες και 25 λεπτά. Σήμερα είναι ο νούμερο ένα υπερμαραθωνοδρόμος στον κόσμο, έχοντας καταρρίψει μέχρι τώρα πάνω από 160 παγκόσμια ρεκόρ τα οποία παραμένουν όλα ακατάρριπτα μέχρι σήμερα. Τρέχει για συνεχόμενα 43 χρόνια, κάνοντας κατά μέσο όρο 10.000 χλμ/χρόνο.
“Στο Μοντομπάν της Γαλλίας, ήμουν σε καλή φυσική κατάσταση” λέει στο LiFO.gr ο Γιάννης Κούρος. “Είχα την προηγούμενη εμπειρία από τον αγώνα της Νέας Υόρκης και τις πρώτες 23 ώρες έσπασα το παγκόσμιο ρεκόρ των 24 ωρών. Να φανταστείτε, προκλήθηκε και διπλωματικό επεισόδιο, με τους Γάλλους να στέλνουν 2 κοπέλες να μου κάνουν μασάζ, ώστε να με καθυστερήσουν. Φυσικά δεν δέχτηκα. Τη δεύτερη μέρα, άρχισα να τρέχω κυκλικά, δηλαδή πιο μικρές αποστάσεις σε λιγότερο χρόνο. Σταματούσα και ξεκινούσα πάλι. Με τη σημερινή μου εμπειρία, δεν θα το ξαναέκανα έτσι”.
Ο Γιάννης Κούρος δεν είδε ποτέ ανταγωνιστικά το άθλημά του “Εγώ επιδιώκω επιδόσεις. Όταν τις κυνηγάς, δε σε νοιάζει πώς πάνε οι άλλοι αθλητές.” Στην ερώτηση αν θα τον δούμε σε ελληνικό έδαφος, ο παγκόσμιος πρωταθλητής υπεραποστάσεων μας λέει “Δεν τρέχω σε ελληνικό έδαφος. Έχουν δει πολλά τα μάτια μου και είμαι απογοητευμένος, ο τελευταίος μου αγώνας ήταν στην Αργεντινή”.
Το 1990 μετανάστευσε στην Αυστραλία, και το 1993 πήρε την αυστραλιανή υπηκοότητα. Εκεί παρακολούθησε μαθήματα Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής μουσικής καθώς επίσης και τραγουδιού. Έχει εκδώσει ήδη τέσσερα μουσικά άλμπουμ (δύο ορχηστρικά και δύο φωνητικά), στα οποία έχει γράψει ο ίδιος την μουσική και τους στίχους. Είναι κάτοχος Master Λογοτεχνίας, και έχει εκδώσει την πρώτη του συλλογή ποιημάτων με τον τίτλο «Συμπλέγματα», καθώς και ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο «Το εξαήμερο του αιώνα», στο οποίο, εκτός των άλλων, περιγράφει και τον αγώνα 6 ημερών που έτρεξε στην Νέα Υόρκη το 1984, κατά την διάρκεια του οποίου έσπασε 16 παγκόσμια ρεκόρ. Επέστρεψε στην Ελλάδα 10 χρόνια μετά.
Στο βιβλίο «Το εξαήμερο του αιώνα» σημειώνει μεταξύ άλλων: «Όταν το σώμα παραδίδεται, τότε μόνο η δύναμη της θέλησης μπορεί να το ενεργοποιήσει. Δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς τι συμβαίνει στο μυαλό, στην ψυχή ενός δρομέα, στις αισθήσεις του και πέρα από αυτές…στην προσπάθειά του να αρνηθεί το σώμα του. Ο δρομέας που είναι σε θέση να συνεχίσει, είναι αυτός που έχει καταφέρει να κάνει την υπέρβαση σε ένα μεταφυσικό επίπεδο.» Τα ρεκόρ του Γιάννη Κούρου είναι τόσα πολλά. Οι ειδικοί πάντως εκτιμούν ότι ο Γιάννης Κούρος έχει τρέξει συνολικά, από τη γη ως τη σελήνη.
{youtube}xtw7g96ImlU{/youtube}
Ανδρονίκη Κολοβού
Lifo