Στην Σπάρτη 29 Νοεμβρίου 2014 και στο cafe ζαχαροπλαστείο «Οινοκράτης» του κ. Παναγιώτη Μπορέτου, πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του τρίτομου συγγράμματος με τίτλο ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ, του αρχαιολόγου συγγραφέα και Επίτιμου Εφόρου των Αρχαιοτήτων Σπάρτης κ. Θεόδωρου Γ. Σπυρόπουλου. Ο γνωστός αρχαιολόγος δίνει απαντήσεις σε όσους αμφισβητούν την έρευνά του στη Λακωνία, ανατρέπει την ιστορία του τόπου και καλεί αρχαιολόγους και πολίτες να μελετήσουν το τρίτομο έργο του και στη συνέχεια να εκφράσουν άποψη, διαφωνία ή αμφισβήτηση.
Τον επίσημο προσκεκλημένο προσφώνησε η διακεκριμένη αρχαιολόγος κα. Λιάνα Σουβαλτζή*, η οποία είχε, κατά το παρελθόν, ανακαλύψει τον τάφο του Μέγα Αλεξάνδρου στη Σίουα της Αιγύπτου, μαζί με διάφορες ελληνικές πινακίδες που πιστοποιούσαν τον ένοικο του τάφου: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΜΜΩΝΟΣ ΡΑ, δηλαδή Αλέξανδρος υιός του Άμμωνος Διός. Κατά τη διάρκεια της ενδιαφέρουσας παρουσίασης αναπτύχθηκαν διάφορα θέματα με επίκεντρο την ιστορία της Σπάρτης, όπως η Πλατωνική Ατλαντίς, ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας, οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης, η καταγωγή των Φοινίκων, όπου σύμφωνα με τον συγγραφέα ήταν ελληνικό φύλο και κατάγονταν από τη Λακωνία κ.ά.
Στην αρχή της παρουσίασης ο συγγραφέας αναφέρθηκε με θαυμασμό στο μεγαλείο της Σπάρτης τονίζοντας: «στην Ελλάδα του 7ου αιώνα π. Χ. υπάρχει μία πόλη, που ακτινοβολεί πολιτισμικά σ’ όλο τον αρχαίο κόσμο και αυτή είναι η Σπάρτη». Επικαλέστηκε, μάλιστα, και ένα απόσπασμα από το έργο «Ιστορία της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας», του διάσημου Αυστριακού φιλόλογου Albin Lesky: «Τον 7ο αιώνα η Σπάρτη λάμπει όπως οι Βερσαλλίες και η Αθήνα ακόμα κοιμάται».
Στη συνέχεια ήταν ιδιαίτερα καυστικός για τον τάφο του Βαφειού, όπου υποστήριξε κατηγορηματικά ότι δεν είναι τάφος, ούτε μυκηναϊκός, αλλά ούτε και νεκρός βρέθηκε ποτέ. Όταν ο αρχαιολόγος Χρήστος Τσούντας ήρθε 1888 στη Λακωνία και έσκαψε το τάφο του Βαφειού και ένα μέρος του ιερού των Αμυκλών, είχε ανακαλύψει δυο χρυσά κύπελλα, τριάντα δύο σφραγίδες και άλλα πολύτιμα κτερίσματα. Θεώρησε τότε πως ο τάφος ανήκει σε κάποιον πρίγκιπα (!!!). Αν λοιπόν ο τάφος αυτός ανήκει σε πρίγκιπα, τότε ο βασιλιάς που είναι; Η βρετανική αρχαιολογική σχολή φανερά ενοχλημένη από τις ανασκαφές, χαρακτήρισε τον έλληνα αρχαιολόγο: Tsoundas invaded Laconia, δηλαδή ο Τσούντας εισέβαλε στη Λακωνία.
Αργότερα ο αρχαιολόγος Γιώργος Μυλωνάς για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα είχε πει: «αφού υπήρχαν ετερόκλητα αντικείμενα, άλλα που ταίριαζαν σε αγόρι και άλλα που ταίριαζαν σε κορίτσι, τότε πρέπει να είναι θαμμένος μέσα και πρίγκιπας και πριγκίπισσα», ενώ στη πραγματικότητα δεν είχε βρεθεί ούτε ένας σκελετός. Άρα δεν ήταν τάφος, ο τάφος ήταν πάνω. Αυτός που είχε τον τάφο άνοιξε ένα λάκκο πήρε μαζί του αρπάζοντας από εδώ και από εκεί, κυρίως από την Πελλάνα, σφραγίδες και χρυσά κύπελλα και τα έχωσε μέσα. Το ετερόκλητο αυτό θησαύρισμα τι δείχνει; Ότι τα θεωρούμενα μυκηναϊκά ευρήματα δεν ήταν μυκηναϊκά, είναι αρπαγμένα από τους τάφους εκείνων που δημιούργησαν το χιλιόχρονο πολιτισμό της Κρόνιας Πολιτείας, της Μινυακής Λακεδαίμονος.
Θα μπορούσε στην Λακεδαίμονα να βρίσκεται
η χαμένη Ατλαντίδα;
Ο συγγραφέας αναφέρει στα βιβλία του: «ανάμεσα στην Πελλάνα και στην Σπάρτη ιδρύθη μία Νησιωτική Κοινοπολιτεία στην Λιμνοθάλασσα, που συνδεόταν μέσω του Ευρώτα με το Λακωνικό Κόλπο. Αυτό το νησιωτικό σύμπλεγμα υπήρξε η Λακεδαίμων από τις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ. μέχρι το 1750 π.Χ. όταν κατεστράφη από την Κοσμική Θεομηνία».
Πολλές γεωφυσικές και γεωπολιτικές ιδιαιτερότητες, μνημειακά κατάλοιπα και αρχαιολογικά ευρήματα καθώς και αναφορές στην γραπτή παράδοση τόσο της Λακωνίας, όσο και της λοιπής Ελλάδος και πέραν αυτής, οδήγησαν τον συγγραφέα να ταυτίσει σημεία και μνημεία του Λακωνικού βαθύπεδου της Λακεδαίμονος με την Πλατωνική Ατλαντίδα και να αναζητήσει πολλές επιβεβαιώσεις της υλικής και πολιτισμικής κληρονομιάς της στην ιστορική Δωρική Σπάρτη.
Υπάρχει μια τεράστια βιβλιογραφία για την Ατλαντίδα, αλλά η σύγχρονη έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για να εντοπίσετε την Ατλαντίδα και να αποδείξετε την εγκυρότητα της ταυτότητάς της, τέσσερα σημεία της συμφωνίας πρέπει να πληρούνται, για να γίνει γενικά αποδεκτό:
1. Ατλαντίδα ήταν νησί.
2. Βρισκόταν πέρα από τις «Στήλες του Ηρακλή».
3. Ήταν μεγαλύτερη από την Ασία και τη Λιβύη μαζί και
4. Η καταστροφή του (βύθιση) παρήγαγε ένα φράγμα αδιάβατο λάσπη.
Οι τέσσερις αυτές προϋποθέσεις είναι που πληρούνται εντελώς στην περίπτωση της Λακεδαίμονος.
Ο συγγραφέας έχει εντοπίσει τις Στήλες του Ηρακλή, οι οποίες έχουν ανεγερθεί επί του Όρους Θόρναξ, στη θέση «το γεφύρι του Κόπανου», περίπου 2 χλμ. από τη λιμνοθάλασσα της Λακεδαίμονος, πολύ κοντά στον ποταμό Ευρώτα. Το πρανές του βουνού με θέα το ποτάμι είχε σχολαστικά κοπεί και μετατραπεί σε πλάτωμα για να στεγάσει και να υποστηρίξει τις στήλες. Στην πραγματικότητα οι στήλες αυτές ήταν δυο οβελίσκοι, από 15-16 μ. σε ύψος, τα οποία ανεγέρθηκαν αργότερα στο ιερό (τέμενος) του Απόλλωνα Πυθαέως μπροστά από την πόλη της Σπάρτης (Παυσανίας ΙΙΙ, 10,8).
Κάποια στιγμή αργότερα, ένας από αυτούς τους οβελίσκους μεταφέρθηκε στο διάσημο ιερό του Απόλλωνα στις Αμύκλες. Το μνημείο φιλοτεχνήθηκε από τον αρχιτέκτονα Βαθυκλή εκ Μαγνησίας πριν από τα μέσα του 6ου αι. π.Χ. και οι αρχαίοι το ονόμασαν «θρόνο». Ο άγγλος αρχαιολόγος Fraser μη γνωρίζοντας καλά ελληνικά είχε πει: «πρέπει να θυμόμαστε όταν οι αρχαίοι Έλληνες λένε θρόνο εννοούν a chair, δηλαδή μια καρέκλα» (!!!). Ο Ηρόδοτος αναφέρει το άγαλμα «…το νυν της Λακωνικής εν Θόρνακι ίδρυται». Ο Παυσανίας τον 2ο αι. μ.Χ. έδωσε μια περιγραφή των στηλών, που ήταν επιχρυσωμένες με χρυσό, τις οποίες ο βασιλιάς Κροίσος της Λυκίας δώρισε στους Σπαρτιάτες. Οι στήλες διακοσμούνταν από ένα περίεργο σχήμα του θεού Απόλλωνα και η μία στο Αμύκλαιο τοποθετήθηκε πάνω στο κενοτάφιο του θεοποιημένου ήρωα Υάκινθου του Δωριέα.
Ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος των πλατωνικών αναφορών στην Ατλαντίδα είναι, αναμφισβήτητα, η περιγραφή του Πλάτωνα: «η Ατλαντίδα ήταν μεγαλύτερη από την Ασία και τη Λιβύη μαζί». Αυτό που είναι γνωστό ως «Ασία» και «Λιβύη» εκείνη την εποχή ήταν μικρά νησιά στη λίμνη της Λακεδαίμονος, και γνωρίζουμε ότι η Ασία και Λιβύη είναι λακωνικά τοπωνύμια (βλ. βιβλίο ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ, τόμος ΙΙ, σελ. 399).
Το νησιωτικό σύμπλεγμα της Ατλαντίδος καταστράφηκε ολοσχερώς και εξαφανίστηκε κάτω από ένα στρώμα λάσπης. Ο Πλάτων αναφέρεται σε εξαιρετικούς σεισμούς και κατακλυσμιαίες βροχές, που διήρκησαν μια μέρα και μια νύχτα. Ήταν μια φυσική καταστροφή, η οποία ήταν πιθανότατα συγχρονισμένη με την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας (Σαντορίνη). Το τσουνάμι από την Θήρα επηρέασε όχι μόνο το νησί της Κρήτης, αλλά κατέστρεψε τις μινυακές ανακτορικές εγκαταστάσεις στο Αιγαίο, στην ανατολική Μεσόγειο, στην Αίγυπτο, στη Συρία, στη Γαλιλαία κ.ά. Σε όλα αυτά τα μέρη τα στρώματα καταστροφής συνοδεύονταν με ελαφρόπετρα από το ηφαίστειο της Θήρας (βλ. βιβλίο ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ, τόμος ΙΙ, σελ. 357).
Στην αρχαία Σπάρτη υπήρχε ένα γυμνάσιο (γυμναστήριο) στη θέση «Πλατανιστάς». Αυτό το είχαν σκάψει οι άγγλοι αρχαιολόγοι και το είχαν ονομάσει «τα λουτρά της αράπισσας» (!!!). Είναι ένα γυμναστήριο στρογγυλό διαμέτρου γύρω στα 70 μ. και γύρω γύρω είχε θάλασσα. Ο Παυσανίας το είδε και είπε ότι μοιάζει με νησί (γυμναστήριο σαν νησί). Ήταν προφανώς μια απεικόνιση της Ατλαντίδος, δηλαδή ήταν ένα νησί και γύρω είχε δυο δαχτυλίδια από νερό και τρία δαχτυλίδια από στεριά. Αυτό στο Πλατανιστά και την ιδέα της Ατλαντίδος που λέει ο Πλάτωνας, την μιμήθηκαν πολύ σπουδαίοι άνδρες στην αρχαιότητα, όπως ο αυτοκράτορας Αδριανός στη βίλλα του, ο Ηρώδης Αττικός στη Λουκού Κυνουρίας και στον Μαραθώνα, ο Διονύσιος στη Σικελία, ο Ηρώδης ο Μέγας στην Ιουδαία κ.ο.κ.
(*)Σημείωση:
Η αρχαιολόγος Λιάνα Σουβαλτζή μιλώντας στον Κώστα Χαρδαβέλλα και στη Real News αποκαλύπτει τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τον τάφο της Αμφίπολης. Όπως η ίδια επιμένει, «στην Αίγυπτο βρέθηκε ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αλλά δυστυχώς χάθηκε η ευκαιρία να λάμψει η Ελλάδα παγκοσμίως μέσα από αυτόν τον σημαντικό θησαυρό».
Η ίδια η αιγυπτιακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ανακαλύφθηκε ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Σε αντίθεση βέβαια με την ελληνική που όχι μόνο δεν επικρότησε και δεν στήριξε μέχρι τέλους την προσπάθεια της αρχαιολόγου αλλά της έβαλε και ανυπέρβλητα εμπόδια. 19 χρόνια μετά ο τάφος ρημάζει στην Αιγυπτιακή έρημο εξαιτίας των κακών χειρισμών πολιτικών προσώπων. «Ο Μέγας Αλέξανδρος ζει μέσα στο υπόγειο τάφο που η κυβέρνηση Σημίτη δεν μου επέτρεψε να μπω. Μαζί με άλλα 5 άτομα ξεκινήσαμε τον Μάρτιο του 1989 και οι έρευνες διήρκεσαν έως Ιανουάριο του 1995» ανέφερε η κα. Σουβαλτζή. Όπως η ίδια ισχυρίζεται «ξοδέψαμε πολλά χρήματα. Κόπους μιας ζωής. Ολόκληρη την περιουσία μας».
«Σταυρώνει» Σημίτη, Πάγκαλο – Γιατί σταμάτησαν οι ανασκαφές
Σοβαρές αιχμές για την κυβέρνηση Σημίτη και τον τότε πρωθυπουργό από την γνωστή αρχαιολόγο. Όπως ανέφερε στον Κώστα Χαρδαβέλλα «με σταμάτησε ο Σημίτης. Πήγα στον γενικό γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου και μου είπε ότι τον είχε επισκεφθεί το στέλεχος του ΚΚΕ Μοσκώφ που τότε ήταν μορφωτικός σύμβουλος στην πρεσβεία. Του ζήτησε να μην ανανεώσει την άδεια μου». Μάλιστα όπως η ίδια τονίζει εκείνη την εποχή υπήρξε έντονο ενδιαφέρον με την ονομασία των Σκοπίων. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Θεόδωρου Πάγκαλου: «Το θέμα δημιουργούσε εθνισμό στους Έλληνες και έπρεπε να πέσουν οι τόνοι».
Κεφάλαιο Αμφίπολη
Η Λιάνα Σουβαλτζή απαντά στο ερώτημα γιατί χρειάστηκε να περάσουν 50 χρόνια για να αναζητήσουν οι αρχαιολόγοι το μυστικό της Αμφίπολης. «Υποθέτω ότι έχει να κάνει με τις φατριές που τοποθετούνται στο υπουργείο Εξωτερικών και ελέγχουν τα πράγματα εξυπηρετώντας τους δικούς τους. Μη ξεχνάμε ότι οι ανασκαφές στην Αμφίπολη γίνονται χάρη στην προσωπική παρέμβαση του πρωθυπουργού» είπε. Όταν όμως ερωτήθηκε για τον τάφο της Αμφίπολης και τη σχέση του με τον Μεγάλο Αλέξανδρο η απάντησή της ήταν απόλυτη: «Σίγουρα δεν ανήκει στον Μέγα Αλέξανδρο. Ούτε στη Ρωξάνη ούτε στο γιο του. Από τη στιγμή που ο Κάσσανδρος τους δολοφόνησε χωρίς να δείξει κανένα απολύτως σεβασμό στα πρόσωπά τους όπως δεν έδειξε σεβασμό και στη μάνα του Αλεξάνδρου με ποια λογική θα έχτιζε ένα μεγάλο μνημείο προς τιμήν του;»
Γράφει ο Νίκος Μπακής
Μέλος «ΕΛΠΙΔΑ ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ»
μέλος Δ.Σ. Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ Δήμου Σπάρτης
Φωτογραφίες – video : Νίκος Μπακής