Μετά την απελευθέρωση από τους γερμανούς , ο Γεώργιος Παπανδρέου (ο παππούς), ήταν η επιλογή των ξένων προστάτιδων δυνάμεων, ώστε με τις συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας να εξαπατηθεί
και να αποδυναμωθεί το ΕΑΜ , με κατάληξη τον εμφύλιο και την ήττα .
Ο Γεώργιος Παπανδρέου επιλέχθηκε τότε να παίξει αυτόν τον ρόλο , γιατί ήταν ένας σφόδρα αντικομμουνιστής πολιτικός , ο οποίος είχε υπηρετήσει ξανά αυτήν την πολιτική, ως Υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου , ο οποίος Βενιζέλος , μέσα σε καθεστώς κοινωνικής και πολιτικής κρίσης , βλέποντας τότε (1928) να κερδίζουν έδαφος οι σοσιαλιστικές ιδέες και προκειμένου να καταστείλει την άνοδο της Αριστεράς ψήφισε το περίφημο «Ιδιώνυμο» (ν. 4229/1929) , το οποίο ποινικοποιούσε τα πολιτικά φρονήματα και τη «διάδοση κομμουνιστικών ιδεών» !!!
Είναι χαρακτηριστική η ομιλία του Γεωργίου Παπανδρέου , ως Υπουργού Παιδείας , στο συνέδριο των Επιθεωρητών , κατά το έτος 1930 , όπως είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά του συνεδρίου :
« Γ. Παπανδρέου: Έχει κανείς εξ υμών κομμουνιστήν διδάσκαλον εις την περιφέρειαν του;
Οι κύριοι Επιθεωρηταί, εγειρόμενοι όρθιοι, διαμαρτύρονται και φωνάζουν:
-Κανένα, κανένα.
Γ. Παπανδρέου: Χαίρω διά την διαβεβαίωσιν, η οποία μου επιτρέπει να διακηρύξω προς την ελληνικήν κοινωνίαν ότι η ελληνική παιδεία παραμένει πιστή και αφοσιωμένη εις τα ιδεώδη του έθνους. Αλλά επιθυμώ να προσθέσω ότι, και να τυχόν εις το μέλλον εκδηλωθούν τοιαύται τάσεις, πρέπει να παταχθούν αμειλίκτως. Εις μίαν δημοκρατίαν οι πολίται έχουν ελευθερία φρονημάτων και διά τούτο το Ιδιώνυμον χαρακτηρίζει ως αδίκημα μόνον την έμπρακτην εκδήλωσιν του κομμουνιστικού φρονήματος. Αλλά διά τους διδασκάλους δεν είναι απαραίτητος η έμπρακτος εκδήλωσις διά να είναι υπεύθυνοι. Αρκεί και το φρόνημα….».
-Όταν στις εκλογές του 1958 η ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά) ήρθε δεύτερο κόμμα με 24,42 % και 79 βουλευτές , πάλι βρήκε μπροστά της την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου , ο οποίος χαρακτηρίζοντας τον αγώνα του “διμέτωπο” εναντίον της δεξιάς και της αριστεράς και μη αποδεχόμενος τη σύμπραξη με την ΕΔΑ στα 1963 , όταν δεν πήρε αυτοδυναμία , οδήγησε και πάλι την Αριστερά στο περιθώριο .
-Μετά τη μεταπολίτευση κι ενώ ο κόσμος , μετά την οδυνηρή εμπειρία της δικατορίας, ριζοσπαστικοποιείται και κινείται προς τα Αριστερά , ιδρύεται το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου , το οποίο , αφού “ξεπουπούλιασε” όλα τα συνθήματα και τα οράματα της Αριστεράς προκειμένου να έρθει στην εξουσία , την έβαλε και πάλι στο χρονοντούλαπο ακολουθώντας δεξιά πολιτική.
-Σήμερα , εν έτει 2015 , την ώρα που η Αριστερά βρίσκεται , για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία , μπροστά στην εξουσία σε μια κρίσιμη για τον τόπο στιγμή , ο Γεώργιος Παπανδρέου (ο εγγονός) , ο πολιτικός που μας έβαλε στα μνημόνια , ιδρύει νέο κόμμα , το οποίο – όπως λένε σοβαροί αναλυτές – στοχεύει στο εκλογικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ , του οποίου ένα μεγάλο ποσοστό προέρχεται από τέως ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ , ώστε να δώσει πρωτιά στη Νέα Δημοκρατία και με μια νέα μετεκλογική συμμαχία να συνεχιστεί η εξοντωτική μνημονιακή πολτική !
ΤΥΧΑΙΟ ;
Πρόσφατο δημοσίευμα των FINANCIAL TIMES φωτογραφίζει με σαφήνεια τι προσδοκά το μνημονιακό κατεστημένο (ντόπιο και ξένο) από την ίδρυση του κόμματος Παπανδρέου :
“Δημοσκόπηση που δημοσιοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα έδειξε ότι το κόμμα μπορεί να κερδίσει 4-5% των ψήφων, αποσπώντας ένα μικρό, αλλά κρίσιμο ποσοστό από τον ΣΥΡΙΖΑ που τώρα προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Αν επιβεβαιωθεί θα μπορούσε να προσφέρει τη νίκη στο κεντροδεξιό κόμμα της Ν.Δ. του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Η προοπτική μιας νίκης του ΣΥΡΙΖΑ έχει θορυβήσει τους επενδυτές τις τελευταίες εβδομάδες, που ανησυχούν ότι το κόμμα θα ακυρώσει το πρόγραμμα διεθνούς βοήθειας και θα σταματήσει τις πληρωμές για την εξυπηρέτηση του χρέους.”
Η ευθύνη , πλέον , είναι στους πολίτες . Οι πολίτες , τώρα , θα δείξουν, αν θα επιτρέψουν με την ψήφο τους ν’ ανοίξει και πάλι μια νέα πολιτική κερκόπορτα η οποία θα ανακόψει την πορεία προς ένα καλύτερο «αύριο» ή θα την σφραγίσουν μια για πάντα στέλνοντας στο περιθώριο τα απο-κόμματα και τις πολιτικές δυναστείες , την ύπαρξη των οποίων πλήρωσε ακριβά η χώρα και ο λαός μέσα στην ιστορική του διαδρομή.
΄Ετσι κι αλλιώς οι επόμενες εκλογές είναι οι πιο κρίσιμες στη μεταπολεμική ελληνική ιστορία .
Και η Ιστορία υπάρχει για να διδάσκει κι όχι για να καταγράφει τα ίδια λάθη , ξανά και ξανά .
Βαγγέλης Μητράκος