Στου Φειδιππίδη πάνω τα αχνάρια
ανάμεσα από βράχια κι από ρύμες
διαδρομή στο χρόνο και στο χάρτη
σημάδια ανεξίτηλα κι ανάρια
κραυγές παλιές, αιώνιες μνήμες
φέρνουν το μήνυμα στη Σπάρτη!
Για να γιομίσει το φεγγάρι
θέλει καρδιά κ’ υπομονή
να βγει πανσέληνος θα πάρει
χρόνο πολύ, ψυχή κι επιμονή!
Για να γενεί παράδεισος η γη μας
πρέπει να τρέξουμε εμείς
να πάρουν τη σκυτάλη ύστερα οι γιοι μας
και όλοι οι λαοί να γίνουμε δρομείς!
Στον υπερμαραθώνιο ετούτο
που ξεπερνά η αντοχή τα όριά της
και η φιλία δεν ξέρει από πατρίδα
που η αλληλεγγύη κάνει το ντεμπούτο
και η προσπάθεια μετρά τα μόριά της
πιάνεται απ’ το όνειρο η ελπίδα!
Για να βλαστήσει η ειρήνη
και να ανθίσει η λευτεριά
πρέπει να έρθει η γαλήνη
στον κόσμο με απλοχεριά!
Αν θα γκρεμίσουμε τα κάστρα
που φέρνουν στις καρδιές αναστολή
ο ουρανός σπαρμένος άστρα
θα φέγγει σαν ανατολή!
Λιτή, στους νικητές, τιμή το Σπάρταθλο
ένα στεφάνι ελιάς η Λακεδαίμων
μια κούπα νερό απ’ τον Ευρώτα
το δρέπανο της Άρτεμης για έπαθλο
ο νικητής περήφανος κι ευδαίμων
της Σπάρτης σύμβολα, αιώνια ρότα!
Β. Γ. Βλαχάκος