Ο Υπουργός ΠΕΚΑ, Γιάννη Μανιάτη, στη Βουλή, κατά την Κύρωση των Συμβάσεων Παραχώρησης Δικαιώματος Έρευνας & Εκμετάλλευσης Υδρογονανθράκων, σε Πατραϊκό Κόλπο, Κατάκολο και Ιωάννινα ανέφερε τα εξής:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
θεωρώ ότι η σημερινή συνεδρίαση είναι μια ιστορική συνεδρίαση του Εθνικού Κοινοβουλίου. Με εθνική υπερηφάνεια εισηγούμαι την κατακύρωση των πρώτων τριών συμβάσεων του Ελληνικού Δημοσίου με τους αναδόχους, οι οποίοι θα αξιοποιήσουν τον ορυκτό πλούτο της χώρας που αφορά στους Υδρογονάνθρακες.
Με εθνική υπερηφάνεια τόσο εγώ, όσο και όλο το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, καθώς επίσης και αυτοί οι λίγοι δημόσιοι λειτουργοί εκτός του Υπουργείου που μας βοήθησαν σ’ αυτήν την προσπάθεια, αισθανόμαστε ότι ασκήσαμε και ασκούμε ύψιστο πατριωτικό, κοινωνικό και αναπτυξιακό καθήκον. Και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό.
Θέλω να διευκρινίσω από την αρχή ότι είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα, με τις πρωτοβουλίες που έχει πάρει τα τελευταία τρία χρόνια στα ζητήματα των Υδρογονανθράκων, δεν διεκδικεί κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα. Δεν τα συζητά στα τηλεπαράθυρα, αλλά τα εφαρμόζει με Διεθνείς συμβάσεις και με Χάρτες που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Θέλω, λοιπόν, να διευκρινίσω ότι σήμερα συζητούμε για κάποιες συμβάσεις, οι οποίες δίνουν ελπίδα και προοπτική στο σήμερα και στο αύριο της πατρίδας, στη σημερινή γενιά και στις επόμενες γενιές. Και μάλιστα, αυτή η ελπίδα και η προοπτική, η διαμόρφωση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου που στηρίζεται στους ενδογενείς πόρους της πατρίδας, δηλαδή στον φυσικό πλούτο και στους ανθρώπους, γίνεται με απόλυτη διαφάνεια, απόλυτη τεκμηρίωση και με πλήρη συμμετοχή των πάντων στο δημόσιο διάλογο.
Ξεκαθαρίζω ένα-ένα τα θέματα που τέθηκαν. Ξέρετε, σε αυτόν τον τόπο εύκολα πετάμε λάσπη σε όλους και δύσκολα αναδεικνύουμε το καλό, το όμορφο, το δημιουργικό, το χαρούμενο, αυτό που δίνει χαμόγελο και αισιοδοξία.
Θα αναγνώσω και θα καταθέσω στη συνέχεια για τα Πρακτικά της Βουλής, τα ονόματα των είκοσι Ελλήνων πολιτών, με τις ιδιότητές τους, οι οποίοι αποτέλεσαν την Επιτροπή Διεξαγωγής των Διαγωνισμών των Συμβάσεων για τις οποίες συζητούμε και οι οποίοι μου εισηγήθηκαν σε όλα τους τα Πρακτικά, ομόφωνες αποφάσεις.
Τα ονόματά τους:
– Πρόεδρος της Επιτροπής, Κωνσταντίνος Μαθιουδάκης, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου, Καθηγητής Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
– Σοφία Σταματάκη, Καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και Πρόεδρος του Εθνικού Φορέα Υδρογονανθράκων.
– Ευάγγελος Παπαθανασίου, Αναπληρωτής Διευθυντής του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας του ΕΛΚΕΘΕ.
– Καλλιόπη Πάγκου, Βιολόγος Ωκεανογράφος του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας του ΕΛΚΕΘΕ.
Χαράλαμπος Τσουτρέλης, τέως Καθηγητής Μεταλλευτικής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
– Θεόδωρος Πανάγος, Νομικός, τέως Αντιπρόεδρος της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας.
– Ανδρέας Γεωργακόπουλος, Καθηγητής Γεωλογίας Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης και Αντιπρόεδρος του Εθνικού Φορέα Υδρογονανθράκων.
– Χρήστος Αρώνης, Μηχανικός Μηχανολόγος, τέως Διευθυντής Ενεργειακής Πολιτικής Υπουργείου Ανάπτυξης.
– Χαράλαμπος Παπαδόπουλος, Διδάκτωρ Νομικής ειδικευμένος στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο.
– Αθανάσιος Ζαχαρόπουλος, Αναπληρωτής Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Πετρελαϊκής Πολιτικής του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής.
– Αντώνης Αγγελόπουλος, Γεωλόγος, Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Γεωλόγων, Σύμβουλος του Υπουργού ΠΕΚΑ.
– Αλεξάνδρα Σδούκου, Νομικός Σύμβουλος, Στέλεχος της ΜΟΔ, Διευθύντρια του Γραφείου του ΥΠΕΚΑ.
– Σπυρίδων Μπέλλας, Διδάκτωρ Γεωλόγος, υπάλληλος στη Διεύθυνση Πετρελαϊκής Πολιτικής.
– Γεώργιος Τσιφουτίδης, Διδάκτωρ Γεωλόγος, υπάλληλος Πετρελαϊκής Πολιτικής.
– Αλέξανδρος Κουλίδης, Χημικός Μηχανικός της Ειδικής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ.
– Μάρκος Λουκογιαννάκης, Διδάκτωρ Γεωφυσικός, Γενικός Διευθυντής Συμβουλίου του ΣΕΒ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη.
– Αντώνιος Βαφείδης, Γεωφυσικός, Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης.
– Γρηγόριος Τσόκας, Γεωφυσικός, Καθηγητής Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
– Αναστασία Στρατή, εμπειρογνώμονας, σύμβουλος δικαίου της θάλασσας, εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών.
– Ευαγγελία Σιοτρόπου, Αντισυνταγματάρχης, Προϊσταμένη ΓΕΝ/Α2 Τμήματος Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας και Δικαίου Ενόπλων Συγκρούσεων, εκπρόσωπος του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Τα καταθέτω στα Πρακτικά του Εθνικού μας Κοινοβουλίου, γιατί αυτοί οι άνθρωποι έκαναν τους διαγωνισμούς.
Δεύτερη παρατήρηση, για τη διαφάνεια :
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετά τις ομόφωνες εισηγήσεις της Επιτροπής -τα ονόματα των μελών της οποίας αναγνώσαμε- προχωρήσαμε και σε ένα δεύτερο βήμα. Χωρίς να προβλέπεται, στείλαμε τις συμβάσεις στο Ελεγκτικό Συνέδριο και το Ελεγκτικό Συνέδριο γνωμοδότησε ότι έχουν ακολουθηθεί σε όλες τις συμβάσεις όλες οι διαδικασίες που απαιτούν το ελληνικό και το ευρωπαϊκό δίκαιο.
Και κάναμε και ένα τρίτο βήμα. Είμαστε σήμερα εδώ, σε αυτήν την αίθουσα, ενώπιον του ελληνικού λαού και δεχόμαστε την κριτική – καλόπιστη ή κακόπιστη – από όλες τις πτέρυγες της Βουλής, γιατί θέλουμε πλήρη διαφάνεια.
Θέλουμε οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού να ξέρουν τι υπογράφει ο κάθε Υπουργός.
Θα κατηγορηθούμε και γι’ αυτό; Γιατί άκουσα με έκπληξη να λέγεται ότι ο Υπουργός Περιβάλλοντος δεν είχε το θάρρος να υπογράψει τις συμβάσεις και να τις προχωρήσει, παρά τις έφερε για κύρωση στο Εθνικό Κοινοβούλιο.
Μα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τις συμβάσεις τις υπέγραψα πριν αρκετούς μήνες και πήρα απολύτως μόνος και εξ ολοκλήρου το πολιτικό κόστος -στην πραγματικότητα την πολιτική υπερηφάνεια- ότι μαζί με μία ομάδα λίγων στελεχών της ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης και μόνο, βγάλαμε σε πέρας ένα τιτάνιο έργο. Και το έβγαλαν οι άνθρωποι αυτοί το έργο!
Άκουσα ένα σχόλιο για το ότι η Ελλάδα με υπερβολή διεκδικεί το ρόλο του ενεργειακού κόμβου στο ευρύτερο γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν ξέρω πόσο ο αντιπολιτευτικός οίστρος μάς παρασύρει σε υπερβολές. Όμως, επιτρέψτε μου να σας πω ότι η Ελλάδα πια είναι ενεργειακός κόμβος στην ευρύτερη περιοχή. Η Ελλάδα, αποτελεί πια σημαίνοντα ενεργειακό παίκτη στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και στη συνολικότερη περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί είναι η Ελλάδα, η οποία έχει ξεκινήσει έρευνες Υδρογονανθράκων που δίνουν ελπίδες και προοπτικές, μαζί με τα κοιτάσματα της Κύπρου, μία εναλλακτική πηγή τροφοδοσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι η Ελλάδα η χώρα από την οποία περνά ο αγωγός φυσικού αερίου TAP, που θα μεταφέρει αέριο από την Κασπία και το Αζερμπαϊτζάν προς την Ευρώπη. Και είναι η Ελλάδα εκείνη η οποία εισηγείται και διεκδικεί τη διαμόρφωση -για πρώτη φορά στα ευρωπαϊκά χρονικά- ενός μηχανισμού κοινωνικής, ευρωπαϊκής, ενεργειακής αλληλεγγύης, κατά το ιδανικό που θέλουν οι ευρωπαϊκοί λαοί.
Αυτή η χώρα -που κάποιοι θέλουν να την έχουν μονίμως υπό το ζυγό των μνημονίων, αλλά πια τα μνημόνια τελειώνουν- ισότιμα και περήφανα εισηγήθηκε διά του ομιλούντος, ως Ελληνική Κυβέρνηση, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στον Ευρωπαίο Επίτροπο Ενέργειας και στον προεδρεύοντα του Συμβουλίου Υπουργών Ενέργειας, Ιταλό Υπουργό Ενέργειας, για πρώτη φορά, τη συγκρότηση ευρωπαϊκού μηχανισμού κοινωνικής αλληλεγγύης για τα ενεργειακά, ενόψει μιας πιθανής ουκρανικής κρίσης.
Και η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα, το μόνο κράτος-μέλος, που συμμετέχει στις διμερείς συζητήσεις μεταξύ Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Διεθνούς Χάρτη Ενέργειας. Διότι απέδειξε ότι έχει άποψη και έχει και τεχνογνωσία να υλοποιεί τις προτάσεις της.
Όλα αυτά δεν συνιστούν την παρουσία μίας χώρας που είναι πράγματι ενεργειακός κόμβος της ευρύτερης περιοχής;
Έρχομαι σε ένα άλλο θέμα που απασχολεί την κάθε ελληνική οικογένεια και κυρίως απασχολεί τα νέα μας παιδιά. Άραγε, μέσα σε όλα αυτά που ακούμε, υπάρχει θέση για εμάς ή μήπως όλα τούτα που ακούμε θα τα εισπράξουν οι ξένοι και θα δουλέψουν οι ξένοι;
Θέλω να είμαι ξεκάθαρος: δημιουργούμε μία νέα αγορά. Δημιουργούμε ένα νέο κλάδο της εθνικής οικονομίας. Δημιουργούμε προοπτικές και προϋποθέσεις για δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας -όχι τώρα, αλλά σε δύο, τρία, τέσσερα χρόνια. Γιατί έτσι γίνεται. Διότι όποιος υπόσχεται «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», δηλαδή θέσεις εργασίας τώρα, λέει ψέματα! Εμείς, κοιτάμε την ελληνική νεολαία στα μάτια και δουλεύουμε πραγματικά, ώστε με τον εθνικό μας πλούτο να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας.
Και δεν κάνουμε μόνο αυτό. Απευθυνόμαστε και στα ελληνικά Πανεπιστήμια και αλλάζουμε τον εκπαιδευτικό και ερευνητικό χάρτη της πατρίδας. Δίνουμε κατεύθυνση στα Ινστιτούτα και στα Πανεπιστήμια της χώρας να αναπροσαρμόσουν τα προπτυχιακά και τα μεταπτυχιακά τους προγράμματα σε αυτό που αντικειμενικά συνιστά μία νέα προοπτική, ένα νέο πυλώνα ανάπτυξης της χώρας, που είναι ο ορυκτός πλούτος.
Χρηματοδοτούμε ήδη για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους τέσσερα Μεταπτυχιακά προγράμματα για έρευνες Υδρογονανθράκων, απ’ όπου σε ενάμιση χρόνο από σήμερα θα βγουν οι πρώτοι εκατό μετεκπαιδευμένοι Έλληνες επιστήμονες. Πρώτο, το μεταπτυχιακό του Πολυτεχνείου Κρήτης. Δεύτερο, το μεταπτυχιακό του Πανεπιστημίου Πειραιά. Τρίτο, το μεταπτυχιακό του ΤΕΙ Καβάλας. Τέταρτον, το διατμηματικό, διαπανεπιστημιακό μεταπτυχιακό, από κοινού, των Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Πανεπιστημίου Πάτρας, Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Φτιάχνουμε θέσεις εργασίας. Δεν υποσχόμαστε, αλλά δημιουργούμε.
Άκουσα και μία άλλη κριτική: «Μα, Υπουργέ μου, ας πούμε ότι είναι καλά αυτά που μας λες, αλλά αργήσατε!». Για να δούμε, λοιπόν, λίγο μερικά απλά πράγματα. Πάμε να δούμε μέσα σε τρία χρόνια τι έκανε αυτή η χώρα. Μιλάμε για μία χώρα που είναι πληγωμένη, ματωμένη, με μία κοινωνία απογοητευμένη, με μία Δημόσια Διοίκηση που υφίσταται ό,τι υφίσταται, μία χώρα που δεν έχει δυνατότητες εξωτερικής χρηματοδότησης. Αυτή η χώρα, λοιπόν, ακούστε τι έκανε σε τρία χρόνια για τα πετρέλαια:
Τον Αύγουστο του 2011 πέρασε τον πρώτο νόμο. Εκσυγχρόνισε απολύτως το θεσμικό της πλαίσιο. Έχουμε πια ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό πλαίσιο αξιοποίησης των εθνικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.
Δεύτερον, δημιούργησε τον Εθνικό Φορέα Υδρογονανθράκων, τον έστειλε στο Συμβούλιο Επικρατείας και υιοθέτησε στο τέλος το Προεδρικό Διάταγμα λειτουργίας του Εθνικού Φορέα Υδρογονανθράκων.
Βρίσκομαι, τώρα, στην ευχάριστη θέση να πω ότι δίνουμε, πια, απάντηση και σε μια άλλη κριτική που μας ασκήθηκε. Γιατί άραγε ο Υπουργός τα παίρνει όλα στο Υπουργείο με την υπηρεσία του και ο ίδιος και δεν φτιάχνει το Φορέα; Γιατί ήμασταν ξεκάθαροι από την αρχή και το έχω πει εκατό φορές. Τώρα, που ξεκινάει αυτή η υπέροχη εθνική προσπάθεια, απαιτείται οι κεντρικές υπηρεσίες του Υπουργείου, το κεντρικό κράτος με την πολιτική ευθύνη του εκάστοτε πολιτικού προϊσταμένου του Υπουργού, να έχει από πάνω το μάτι και την προστασία σε όλες τις προσπάθειες, για να μπορεί και ο επενδυτής που έρχεται και αυτός που θέλει να στελεχώσει την εταιρεία να έχει την ασφάλεια ότι το πλαίσιο το λύνει το κεντρικό κράτος και αμέσως μετά, τα παραδίδουμε όλα από το Φορέα έτοιμα και με λυμένα όλα τα προβλήματα: τεχνικά, νομικά, θεσμικά, περιβαλλοντικά, κοινωνικά, αναπτυξιακά.
Έχω τη χαρά να σας ανακοινώσω –και θα καταθέσω για τα Πρακτικά- την απόφασή μου, στην οποία υλοποιώ τη δέσμευσή μου ότι αμέσως μόλις κυρώσουμε τις πρώτες τρεις συμβάσεις στο Εθνικό Κοινοβούλιο, θα συγκροτήσουμε και το Διοικητικό Συμβούλιο του φορέα. Πριν τρεις μέρες, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΔΕΥ συγκροτήθηκε. Δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη σε ΦΕΚ. Πιθανόν να γίνει σήμερα ή αύριο.
Κάναμε κι άλλα. Και τα κάναμε μέσα σε τρία χρόνια. Διότι κάπου πρέπει να υπάρχει μια αίσθηση του μέτρου και του χρόνου.
Προκηρύξαμε λοιπόν διεθνή διαγωνισμό για σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης. Κάναμε το διαγωνισμό. Βρήκαμε ανάδοχο. Εκτελέστηκαν οι εργασίες. Παραδόθηκε το έργο. Προβλήθηκε το έργο στο Χιούστον, στο Λονδίνο, στο Όσλο, στην Αθήνα, παντού.
Τώρα πια, η Ελλάδα για πρώτη φορά ξέρει αξιόπιστα κι έγκυρα, όχι με θεωρίες ή στα τηλεπαράθυρα, όχι με εικοτολογίες ή συνωμοσιολογίες, αλλά με αποδεδειγμένα, τεκμηριωμένα επιστημονικά αποτελέσματα, πού έχει υδρογονάνθρακες. Κι αυτός ο εθνικός πλούτος είναι στο Data Room του Υπουργείου Περιβάλλοντος και μπορεί να το δει ο οποιοσδήποτε.
Προκηρύξαμε το διαγωνισμό για τον οποίο είμαστε σήμερα εδώ, τα τρία “Open Door.” Ανοίξαμε και κάναμε το διαγωνισμό. Τον κατακυρώσαμε. Τον διαπραγματευθήκαμε. Σας προκαλώ, γιατί θα έχει ενδιαφέρον, να δείτε τις αρχικές προσφορές των εταιρειών και πώς κατέληξαν μετά από τη διαπραγμάτευση που έκαναν με την Επιτροπή, τα ονόματα των μελών της οποίας σας προανέφερα, για να δείτε αν αυτοί οι άνθρωποι έκαναν άξια τη δουλειά τους. Διότι εγώ είμαι υπερήφανος για αυτούς.
Κάναμε κι άλλα. Προχωρούμε σε ένα συνολικό ανασχεδιασμό της εθνικής πολιτικής για τον ορυκτό πλούτο. Προχωρούμε για πρώτη φορά στη διαμόρφωση ενός χωροταξικού σχεδίου για τον ορυκτό πλούτο της χώρας. Όλα αυτά τα κάναμε μέσα σε τρία χρόνια. Προκαλώ οποιονδήποτε συνάδελφο από την Αντιπολίτευση να μου βρει μία ευρωπαϊκή χώρα τα τελευταία πενήντα χρόνια που μέσα σε τρία χρόνια, υπό συνθήκες ευημερίας, έκανε όλα αυτά που κάναμε εμείς. Να μου βρείτε μία χώρα!
Άκουσα –και αυτό το αντιλαμβάνομαι ως μια θετική αγωνία- να αναρωτιούνται τι κάνουμε με την ΑΟΖ και όλα αυτά τα ζητήματα των εθνικών, κυριαρχικών δικαιωμάτων. Επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω σε όλους μας ότι το άρθρο 156 του ν. 4001/2011 για πρώτη φορά θεσμοθετεί ως ΑΟΖ τη μέση γραμμή ίσων αποστάσεων. Το συγκεκριμένο άρθρο χρησιμοποιήθηκε στη ρηματική διακοίνωση της χώρας μας πριν λίγους μήνες, όταν κατέθεσε η χώρα μας το σχετικό έγγραφο στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών μετά από κάποιες απόπειρες της Τουρκίας να κάνει έρευνες σε περιοχές που δεν όφειλε. Και είναι και αυτό δικό μας νομοθέτημα.
Άλλο σχόλιο: Ωραία όλα αυτά, αλλά οι τοπικές κοινωνίες θα απολαύσουν κάποια πλεονεκτήματα; Απαντώ ευθέως: είναι η πρώτη φορά που το ελληνικό Δημόσιο νομοθετεί και εφαρμόζει μία πολιτική αντιμετώπισης των τοπικών κοινωνιών ως ισότιμων εταίρων όλης της υπόλοιπης κοινωνίας. Είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν συνολικά 25% ανταποδοτικά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες σε σχέση με όλα τα έσοδα που θα εισπράξει το ελληνικό Δημόσιο. Βρείτε μου άλλο νόμο, από τον οποίο η τοπική κοινωνία να παίρνει το 25% των εσόδων του Δημοσίου σε οποιαδήποτε δράση, ιδιωτική ή δημόσια.
Άκουσα μια άλλη παρατήρηση για το περιβάλλον. Επειδή ελπίζω ότι κανείς δεν διεκδικεί για τον εαυτό του μεγαλύτερη ευαισθησία από οποιονδήποτε άλλον, άρα πιστεύω ότι όλοι μας θεωρούμε τους συνομιλητές μας εξίσου ευαίσθητους με εμάς, θέλω να καλέσω τους συναδέλφους του ΣΥΡΙΖΑ να απευθυνθούν στον καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, τον κ. Μαυράκο, ο οποίος εδώ και αρκετούς μήνες είναι επικεφαλής της ομάδας εμπειρογνωμόνων που έχω συγκροτήσει και η οποία θα διαμορφώσει το νέο αυστηρότερο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο θεσμικό πλαίσιο για τις νέες εξέδρες, αμέσως μόλις ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία ευρωπαϊκά. Θα είμαστε η πρώτη χώρα που θα υιοθετήσει την αντίστοιχη αυστηρή Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις αυστηρότερες προδιαγραφές όλης της Ευρώπης.
Και επειδή άκουσα και ορισμένα άλλα σχόλια για τις ίδιες τις συμβάσεις, για το περιβάλλον και τυχόν παραχωρήσεις, καταθέτω τη σελίδα 6 των συμβάσεων: «Περιβαλλοντική νομοθεσία σημαίνει η ισχύουσα στην Ελλάδα νομοθεσία αναφορικά με τα περιβαλλοντικά ζητήματα εσαεί και όπως αυτή μεταβάλλεται και βελτιώνεται».
Επίσης, θα καταθέσω και τη σελίδα 8, όπου στην παράγραφο δ’ αναφέρεται το εξής: «Οποιαδήποτε αναφορά σε νόμο…» –επόμενο- «…θα θεωρείται ως αναφορά σε αυτόν, όπως ενδεχομένως έχει ή ενδέχεται κατά καιρούς να έχει τροποποιηθεί ή επαναθεσπιστεί». Δηλαδή, οποιαδήποτε μεταβολή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας στη χώρα μας τα επόμενα τριάντα και σαράντα χρόνια θα περιλάβει και τις συμβάσεις που έχουμε μπροστά μας.
Και να πω και κάτι ακόμα. Δεν είμαστε όλοι περήφανοι για τον Πρίνο που δουλεύει τριάντα χρόνια και δεν έχει βγει μια σταγόνα πετρέλαιο έξω; Δεν είμαστε περήφανοι που στον Πρίνο δουλεύουν Έλληνες εργαζόμενοι; Δεν είμαστε περήφανοι που αποδείξαμε πρώτα απ’ όλα στον ίδιο μας τον εαυτό, κοιτώντας τον διαχρονικά στον ιστορικό του καθρέφτη, ότι είμαστε άξιοι να προστατεύσουμε το περιβάλλον και να βγάλουμε και εθνικό ορυκτό πλούτο; Γιατί αυτό δεν το αναδεικνύουμε; Γιατί είμαστε τόσο μίζεροι, απαισιόδοξοι και μαυρίζουμε την ψυχή του κόσμου χωρίς λόγο, όταν υπάρχουν παραδείγματα συγκεκριμένα;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ πως έτσι όπως ζούμε, υπάρχει μία λέξη που μπορεί να επαναπροσδιορίσει τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας μας. Η λέξη «εμπιστοσύνη». Αλήθεια κι εμπιστοσύνη. Να λέμε μεταξύ μας τις αλήθειες και να εμπιστεύεται ο ένας τον άλλο.
Εμπιστεύομαι το Εθνικό Κοινοβούλιο γι’ αυτό κι έφερα τις συμβάσεις, για να υποστώ την κριτική σας. Εμπιστευτείτε εσείς αυτούς τους ανθρώπους που θα εφαρμόσουν τις προβλέψεις των συμβάσεων. Τους εμπιστεύομαι, όποιοι κι αν είναι αυτοί, για τα επόμενα τριάντα χρόνια.
Περνάω σε ένα άλλο ζήτημα. Κατ’ αρχάς, θέλω να ευχαριστήσω τη συνάδελφο της ΔΗΜΑΡ, την κυρία Ξηροτύρη, και το συνάδελφο, τον κ. Κασαπίδη, των Ανεξάρτητων Δημοκρατικών Βουλευτών για τη θετική τους στάση στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Και λαμβάνω πολύ σοβαρά υπόψη το αίτημά τους για διαφάνεια και συνεχή παρακολούθηση όλων αυτών των συμβάσεων. Είμαστε ανοιχτοί σε οτιδήποτε θεωρούμε ότι μπορεί επιπλέον να μας βοηθήσει.
Δεν αντέχω, όμως, να μην απαντήσω σε ορισμένες παρατηρήσεις συναδέλφων, κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν κατάλαβα το εξής: ρωτήθηκα εάν η Ελληνική Κυβέρνηση θα ακολουθήσει και την απόφαση -όπως ακολουθήσαμε τις αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου που είναι θετικές για τις τρεις συμβάσεις- του Ελεγκτικού Συνεδρίου για το αεροδρόμιο της «Ελληνικό ΑΕ».
Επειδή δεν κατάλαβα τη συσχέτιση, μου ήρθε στο μυαλό την ώρα που άκουγα τον συνάδελφο η φράση «απορία ψάλτου βηξ». Τίποτε άλλο. Δεν κατάλαβα ποια είναι η σχέση του Ελληνικού με τα πετρέλαια στο Κατάκολο…
Δεύτερη παρατήρηση: Άκουσα φράσεις, όπως «σκανδαλώδης εκχώρηση σε ιδιώτες». Επίσης, άκουσα και μία εύλογη παρατήρηση συναδέλφων: «μακάρι να είχαμε μεγαλύτερο μίσθωμα», όπως και κάποιες λίγο περίεργες παρατηρήσεις, του τύπου «γιατί αυτό το είδος των συμβάσεων;».
Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να σας πω ότι, όσον αφορά στα μισθώματα, αν με ρωτήσετε προσωπικά, θα ήθελα να πάρω το 100%. Και είμαι βέβαιος ότι το ίδιο θα θέλατε όλοι σας. Ο ιδιώτης να βάλει όλα τα λεφτά, να πάρει όλα τα ρίσκα και να μην του δώσουμε μία. Κι εγώ αν μπορούσα σ’ έναν μαγικό κόσμο να το κάνω, θα το έκανα. Όχι απλώς να το αυξήσω, αλλά να το πάω στο Θεό, στο 100%!
Όμως, δυστυχώς, όταν γίνεται ένας διεθνής διαγωνισμός και υπάρχουν ανταγωνιστές, πρέπει να επιλέξεις αυτόν που σου δίνει τα περισσότερα. Όμως, έχει ενδιαφέρον γιατί να επιλέξεις αυτό το είδος σύμβασης και όχι κάποιο άλλο είδος σύμβασης.
Θα καταθέσω για τα Πρακτικά έναν χάρτη -τον παρουσίασε η κυρία Σταματάκη κατά τη συζήτηση στην Επιτροπή- όπου φαίνεται γιατί ακολουθούμε το μοντέλο των συμβάσεων μίσθωσης και όχι των συμβάσεων διανομής παραγωγής.
Ο χάρτης αυτός καταγράφει ότι τις συμβάσεις μίσθωσης, όπως αυτές που ακολουθούμε εμείς, τις ακολουθούν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες. Τις ακολουθούν η Αυστραλία, η Βόρεια Αμερική –εννοώ οι Ηνωμένες Πολιτείες και Καναδάς- και πολλές αναπτυγμένες χώρες. Κατά σύμπτωση, τις ακολουθούν και χώρες της Αφρικής.
Υπάρχει ένα άλλο σχόλιο: «Θα τους ελέγξουμε όλους αυτούς με τους οποίους θα υπογράψουμε συμβάσεις;». Το λέω σχηματικά και κρατήστε το: ούτε στυλό δεν μπορούν να αγοράσουν χωρίς την έγκριση του ελληνικού Δημοσίου. Το ελληνικό Δημόσιο θα εγκρίνει όλα τους τα έξοδα. Επίσης, το ελληνικό Δημόσιο θα εγκρίνει και το ετήσιο πρόγραμμα εργασιών τους. Εμείς, το ελληνικό Δημόσιο, θα εγκρίνουμε κάθε φορά τι θα κάνουν οι ανάδοχοι.
Καταθέτω τη σελίδα 17 των συμβάσεων, όπου περιλαμβάνεται η υποχρέωση των αναδόχων να περιμένουν την έγκριση του ελληνικού Δημοσίου για να προχωρήσουν.
Άκουσα κάτι το οποίο ελπίζω – διότι το άκουσα και στην Επιτροπή- να είναι λάθος. Θα διαβάσουν ξανά τις συμβάσεις -μην πούμε ότι δεν τις διάβασαν- και θα διορθώσουν το λάθος. Άκουσα ότι ακόμη και τα πρόστιμα δεν υπολογίζονται όταν αφαιρούνται από τα έσοδα. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στη σελίδα 93 παράγραφος 3 και 4, «Έξοδα μη εκπιπτόμενα της Σύμβασης», περίπτωση στ΄: Τι δεν εκπίπτει; «Πρόστιμα και ποινικές ρήτρες πληρωτέα, σύμφωνα με απόφαση αρμοδίων υπηρεσιών του ελληνικού Δημοσίου»
Άκουσα και κάτι άλλο: «Μα καλά, μπορεί να γίνει μία καταστροφή, λοιμός, σεισμός, καταποντισμός, να βγαίνουν τα πετρέλαια στο Κατάκολο απ’ έξω και να καταστρέψουν το Κατάκολο. Τι έχετε προβλέψει γι’ αυτό;».
Πέρα από το ότι είναι λίγο άκομψο να κινδυνολογούμε με τέτοιο ακραίο τρόπο, που δείχνει και άγνοια στοιχειωδών αρχών της επιστήμης, θα καταθέσω για τα Πρακτικά της Βουλής, επίσης, τη σελίδα 29 των συμβάσεων, όπου προβλέπει την υποχρέωση πλήρους ασφαλιστικής κάλυψης για κάθε ζημία στο περιβάλλον, σε ανθρώπους και σε οποιαδήποτε περιουσία από τους αναδόχους.
Ολοκληρώνω με ένα σχόλιο: δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να μη σχολιάσω και την τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ -μου κάνει εντύπωση που την αποσύρατε, αλλά εγώ θα τη σχολιάσω- και σύντομα δύο μόνο από τις τροπολογίες που καταθέσαμε.
Χαίρομαι που πάρα πολλοί από εσάς είστε θετικοί στο να απαλλαγούν από Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας οι κοινωφελείς οργανισμοί, τα συσσίτια, τα ιατρεία, τα φαρμακεία, τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου που ασκούν κοινωφελές έργο. Διότι πράγματι, αυτό είναι μια στοιχειώδης ένδειξη ευαισθησίας όλων ημών, απέναντι σε ανθρώπους που δίνουν την ψυχή τους, τη ζωή τους για να βοηθήσουν το συνάνθρωπο. Ευχαριστώ που είπατε καλά λόγια για αυτήν την τροπολογία. Θα σας δώσω μόνο ένα παράδειγμα για να έχουμε αίσθηση των μεγεθών. Σε ένα συσσίτιο που έχω στην Αργολίδα, ο μηνιαίος λογαριασμός του συσσιτίου είναι 500 ευρώ. Με τη συνολική παρέμβαση που κάνουμε, τα 500 ευρώ θα γίνουν γύρω στα 100 με 120 ευρώ. Θεωρώ, λοιπόν, ότι με αυτήν την τροπολογία -που την έχουμε υπερψηφίσει όλοι μας- στέλνουμε ένα μήνυμα κοινωνικής αλληλεγγύης προς όλη την κοινωνία.
Το δεύτερο και προτελευταίο σχόλιο μου αφορά την τροπολογία για τους ΓΟΕΒ. Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, ξέρουμε όλοι πολύ καλά –και εμείς που προερχόμαστε από αγροτικές περιοχές, αλλά και οι συνάδελφοι που προέρχονται από αστικές περιοχές- ότι τα κόστη της αγροτικής παραγωγής είναι τριών ειδών: το κόστος παραγωγής –φάρμακα, φυτοφάρμακα κτλ.- το κόστος μεταφοράς και το κόστος ενέργειας.
Επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό που κάνουμε με τη συγκεκριμένη διάταξη –και θέλω να ελπίζω ότι δεν είμαι υπερβολικός, αλλά το πιστεύω βαθιά αυτό που θα σας πω- κάνουμε μια τομή στον τρόπο παραγωγής αγροτικών προϊόντων. Κάνουμε μία τομή στη μείωση του κόστους παραγωγής όλων των Ελλήνων αγροτών.
Τι λέμε με απλά λόγια; Επιτρέπω όχι σε άτομο, όχι σε ιδιώτη, αλλά σε μία συλλογική οντότητα, που είναι ο Γενικός Οργανισμών Εγγείων Βελτιώσεων, κάτω από τον οποίο είναι οργανωμένοι στους Τοπικούς Οργανισμούς Εγγείων Βελτιώσεων όλοι οι αγρότες σε όποιες περιοχές υπάρχουν αρδευτικά δίκτυα -και μιλάμε για πολύ μεγάλο μέρος της χώρας- κατ’ εξαίρεση και κατά προτεραιότητα να είναι προνομιακός παραγωγός και καταναλωτής ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
Με απλά λόγια, επιτρέπουμε την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάρκων έως 500KW σε περιοχές που είναι αντλιοστάσια ,τα οποία τροφοδοτούν με ηλεκτρικό ρεύμα το νερό των αρδευτικών δικτύων. Επιτρέπουμε κατά προτεραιότητα, μόλις απελευθερωθεί η χωρητικότητα, να δοθεί άδεια έναντι όλων των ιδιωτών, ώστε να εγκατασταθούν φωτοβολταϊκά.
Πώς, όμως; Όχι με το να πάρουν λεφτά, όχι με το να αυξήσουν το έλλειμμα του ΛΑΓΗΕ, όχι με το να υποχρεωθεί κάποιος να έρθει κάποια στιγμή να κουρέψει ξανά τις τιμές των φωτοβολταϊκών, αλλά εφαρμόζοντας τη σύγχρονη αρχή τουnet metering.
Τι είναι αυτό, με απλά λόγια; Ήδη ετοιμαζόμαστε να δημοσιεύσουμε την υπουργική απόφαση για αυτόν το συμψηφισμό στα σπίτια και για πρώτη φορά το επεκτείνουμε στον αγροτικό τομέα σε συλλογικό όργανο. Του λέμε: εγκαθιστάς ένα φωτοβολταϊκό πάρκο 500 KW, παράγεις ρεύμα και το καλοκαίρι που έχεις ανάγκη από ηλεκτρική ενέργεια, την καταναλώνεις όλη και προφανώς χρειάζεσαι και κάποια παραπανίσια από τη ΔΕΗ, την οποία θα πληρώσεις, αν χρειαστεί.
Φθινόπωρο και χειμώνα, όμως, που συνεχίζει να παράγει το φωτοβολταϊκό ή το αιολικό πάρκο που έχεις εγκαταστήσει και εσύ δεν χρειάζεσαι ενέργεια, την εγχύεις στο σύστημα και σου τη συνυπολογίζει σε ετήσιο κύκλο η ΔΕΗ στο κόστος της ενέργειάς σου.
Άρα, δίνουμε τη δυνατότητα στο συλλογικό όργανο των αγροτών να κάνει μία παραγωγική επένδυση που του μειώνει το ενεργειακό κόστος. Και δεν επιβαρύνουμε ούτε κατά ένα ευρώ την υπόλοιπη κοινωνία και ασφαλώς τον κρατικό προϋπολογισμό.
Στην πραγματικότητα δημιουργούμε προϋποθέσεις για τεράστια μείωση του ενεργειακού κόστους σε όλα τα αγροτικά μας προϊόντα.
Τελειώνω με την τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία αποσύρατε. Θα κάνω μόνο δύο σχόλια: στην τροπολογία σας, στην πρώτη παράγραφο, ζητάτε το εξής: Η ΔΕΗ να υποχρεούται να αποκαταστήσει άμεσα την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στους δικαιούχους του κοινωνικού οικιακού τιμολογίου. Μάλιστα, βάλατε και τον κ. Τσίπρα να την υπογράψει.
Μα, συνάδελφοι, δεν ξέρετε ότι σε κανέναν λογαριασμό, σε καμία σύνδεση του Κοινωνικού Οικιακού Τιμολογίου δεν έχει κοπεί το ηλεκτρικό ρεύμα; Δεν το ξέρετε αυτό; Πουθενά στην Ελλάδα και σε κανέναν δικαιούχο του Κοινωνικού Οικιακού Τιμολογίου δεν έχει κοπεί το ρεύμα! Άρα, τι μας λέτε πως «η ΔΕΗ υποχρεούται να αποκαταστήσει»; Τι να αποκαταστήσει; Κάτι που δεν έχει υπάρξει;
Θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο και για τη δεύτερη παράγραφο. Λέει η τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ: «Στους δικαιούχους του ΚΟΤ χορηγείται ανά οικογένεια δωρεάν ποσότητα 1.200 κιλοβατώρες». Άκουσα ότι η εκτίμηση του ΣΥΡΙΖΑ -επειδή το θέμα αυτό το ανέδειξε και ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο κ. Τσίπρας, στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης- για το κόστος της πρότασης αυτής είναι 59 εκατομμύρια ευρώ. Ζήτησα από τις υπηρεσίες να πάρουν την τροπολογία -γιατί οφείλω να απαντήσω στην τροπολογία, δεν ήξερα ότι θα την αποσύρετε, ήρθα για να απαντήσω- και να μου εκτιμήσουν το κόστος.
Το κόστος, συναδέλφισσες και συνάδελφοι, δεν είναι 59 εκατομμύρια, αλλά 263 εκατομμύρια ευρώ. Το ποσό αυτό βγαίνει από έναν πολλαπλασιασμό. Πολλαπλασιάζουμε τους 569.845 δικαιούχους του ΚΟΤ –δηλαδή τις 570.000 ελληνικές οικογένειες που παίρνουν φθηνότερο ρεύμα από τους υπολοίπους- επί τα τρία τετράμηνα του έτους επί –κατά μέσο όρο- 154 ευρώ που είναι το κάθε τετράμηνο οι 1.200 κιλοβατώρες. Αυτό βγάζει 263 εκατομμύρια ευρώ.
Άρα, αναρωτιέμαι τι ακριβώς συμβαίνει. Και, βεβαίως, δεν αναρωτιέμαι ποιος θα πληρώσει αυτό το κόστος…
Τελειώνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να ζητήσω από όλες τις πτέρυγες της Βουλής, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στις συγκεκριμένες συμβάσεις, να καταφέρουμε να ομονοήσουμε στο προφανές: επειδή όλα αυτά τα ζητήματα ξεπερνούν το μέγεθος του καθενός μας, του κάθε Υπουργού, του κάθε Βουλευτή, της κάθε Κυβέρνησης, πηγαίνουν σε βάθος δεκαετιών και μιλάνε στην καρδιά της ελληνικής κοινωνίας, όσο περισσότερο δείξουμε ότι είμαστε μονιασμένοι στις αρχές της διαφάνειας, της επιστημονικής τεκμηρίωσης, της κοινωνικής αλληλεγγύης, δίνοντας το σύνολο των εσόδων που θα προκύψουν στο Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών, όπως το έχουμε ήδη θεσμοθετήσει, εάν αποδείξουμε ότι είμαστε μονιασμένοι στην αυστηρότατη προστασία του περιβάλλοντος, όπως επιβάλλει η δική μας εθνική βιοποικιλότητα και το μοντέλο ανάπτυξής μας, τότε μπορούμε να στείλουμε ένα μήνυμα ελπίδας, αισιοδοξίας και χαμόγελου στην ελληνική κοινωνία. Πολύ περισσότερο, που κάθε γεώτρηση που γίνεται δημιουργεί 300 άμεσες θέσεις εργασίας και άλλες 600 έμμεσες. Κάθε γεώτρηση είναι 1.000 νέες θέσεις εργασίας για κάθε τοπική κοινωνία.
Ε, αυτό έχουμε υποχρέωση να το προτείνουμε στην ελληνική κοινωνία όλοι μαζί, ομόφωνα!
Ευχαριστώ πολύ.»