Οι παρακάμψεις, ουσιαστικά και μεταφορικά, επιφυλάσσουν εκπλήξεις. Μια μικρή λοξοδρόμηση, λίγο πριν από τον κεντρικό δρόμο που κατευθύνεται από τη Σπάρτη προς το Γύθειο, οδηγεί στον Πλάτανο κι από εκεί στο κτήμα «Καλυκάς».
Ένας λιόφυτος λόφος με ένα μικρό εργαστήρι ζωγραφικής, που συνομιλεί εύρρυθμα με τον χώρο και αποκαλύπτει τη φροντίδα των ενοίκων του• με τα πλακόστρωτα και τα φυτά που έμαθαν να ζουν με το λειψό νερό και που μαζί με τα διάσπαρτα γλυπτά το παρασκέκουν.
Η πρόσκληση επαναλήφθηκε για έκτη συνεχή χρονιά προς τα παιδιά της ευρύτερης περιοχής: «Τη Δευτέρα 5 Αυγούστου στις 6.30 το απόγευμα, η εικαστικός Ελένη Γραφάκου προσκαλεί τους μικρούς της φίλους (από 5 ετών) να επισκεφθούν το εργαστήρι της στον Καλυκά Πλατάνου. Τα παιδιά θα συμμετάσχουν σε υπαίθριες δραστηριότητες και θα δημιουργήσουν τα δικά τους έργα. Η δημιουργική αυτή συνάντηση πραγματοποιείται με τη συνεργασία της Κουμανταρείου Πινακοθήκης Σπάρτης-Παραρτήματος της Εθνικής Πινακοθήκης και της Αντιπεριφερειάρχη κυρίας Αδαμαντίας Τζανετέα. Η είσοδος είναι ελεύθερη».
Η Ελένη Γραφάκου, παρόλο το νεαρό της ηλικίας της, διαθέτει ένα πλούσιο βιογραφικό με διδακτορικές σπουδές στην Ισπανία, με υποτροφίες, με συμμετοχές σε διεθνή συνέδρια και με συλλογικές και ατομικές εκθέσεις. Ανάμεσα στα ενδιαφέροντά της η ευαισθητοποίηση των παιδιών και η εξοικείωσή τους με τον κόσμο της τέχνης. Η ίδια διδάσκει εξάλλου ζωγραφική στο Κολλέγιο Αθηνών.
Εικοσιέξι παιδιά από τον Πλάτανο, τον Άγιο Βασίλειο, το Γύθειο και τη Σπάρτη ζωντάνεψαν με τις φωνές και τον ενθουσιασμό τους τον ήρεμο λόφο που συνήθως κατακλύζεται μόνο από τους ήχους της σιωπής.
Αυτούς τους ήχους της σιωπής κάλεσε η ζωγράφος τα παιδιά να τους ακούσουν. Περπάτησαν κάτω από τα λιόδεντρα, μίλησαν για να γλυπτά, αναγνώρισαν τα δέντρα, μάζεψαν φύλλα και στο φιλόξενο εργαστήρι έπιασαν την κουβέντα για το περιβάλλον. Κι εκεί, απέναντι από τον λόφο της Πλούμιτσας με ευδιάκριτο το σπίτι του Νικηφόρου Βρεττάκου, με μεγάλη σοβαρότητα διατύπωσαν τις υποσχέσεις τους: «Υπόσχομαι να βοηθήσω στην προστασία του περιβάλλοντος. Όταν ψωνίζω υπόσχομαι να … Όταν ταξιδεύω υπόσχομαι να … Όταν κάνω σκουπίδια υπόσχομαι να …».
Με πρόσωπα λαμπερά και με χέρια ανυπόμονα αυτό το «υπόσχομαι να …» το απεικόνισαν συμβολικά με τον δικό τους τρόπο εμπνεόμενα από τον χώρο και τα φυλλαράκια των δέντρων που άπλωσαν στο χαρτί, το οποίο μεταμόρφωσαν σε πίνακα ζωγραφικής με τα μολύβια και τις ξυλομπογιές ακουαρέλας.
Παππούδες και γιαγιάδες, γονείς και παιδιά στο γλυκό απόβραδο του Καλυκά, με τις ευλογίες του πατέρα Βασιλείου, αποχαιρετίστηκαν με την υπόσχεση: «Και του χρόνου!».
Γεωργία Κακούρου Χρόνη