Το Μανουσάκειο Μουσείο Αστικού και Λαϊκού Βίου του Δήμου Σπάρτης επισκέφτηκαν οι μαθητές και οι μαθήτριες της Στ’ τάξης του 5ου 12/θ Δημοτικού Σχολείου Σπάρτης, την Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2017, με τη συνοδεία των εκπαιδευτικών τους, κ.κ. Τριαντάφυλλης Δημάκου και Παναγιώτη Κυριακούλια.
Μέσα σε αυτό το χώρο πολιτισμού με τις άριστες μουσειολογικές προδιαγραφές, παιδιά και εκπαιδευτικοί είχαν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στο διώροφο κτίριο των αρχών του 20ού αιώνα και να δουν από κοντά και να θαυμάσουν τη μόνιμη έκθεση που περιλαμβάνει όψεις της οικογενειακής και κοινωνικής ζωής προηγούμενων ετών και μεταξύ αυτών έπιπλα, ενδυμασίες, κεντήματα, γυαλικά, φωτογραφικό υλικό και άλλα οικογενειακά κειμήλια. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν από το λαογραφικό υλικό, καθώς και από το οθωμανικό λάβαρο –το οποίο έφερε από τη Λέσβο το 1912 ο ταγματάρχης Αλέξανδρος Μανουσάκης, θείος του δωρητή του κτιρίου Λεωνίδα Μανουσάκη- και το οποίο μετά τη συντήρησή του έχει χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ως κινητό διατηρητέο μνημείο.
Επίσης, τη Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2017, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β’ τάξης του σχολείου, με τη συνοδεία των εκπαιδευτικών κ.κ. Κωνσταντίνου Μουρούτσου, Ελισάβετ Κόρακα και Στυλιανού Γουγουλιά, επισκέφτηκαν ένα άλλο νεοκλασικό κτίριο, την Κουμαντάρειο Πινακοθήκη Σπάρτης-Παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης, στα πλαίσια της έκθεσης φωτογραφίας με θέμα: «Σπάρταθλον», που συνδιοργάνωσε η Λέσχη Φωτογραφίας Σπάρτης με το Νομικό Πρόσωπο Πολιτισμού και Περιβάλλοντος Δήμου Σπάρτης.
Παιδιά και εκπαιδευτικοί ξεναγήθηκαν από την επιμελήτρια της Πινακοθήκης, κ. Μόνικα Διαμαντή, αρχαιολόγο και μουσειολόγο, και ήρθαν σε επαφή με τον οπτικό πολιτισμό των 60 φωτογραφιών που επιλέχθηκαν ειδικά για την έκθεση –μέσα από ένα αρχείο άνω των 50.000 φωτογραφιών που έχουν συγκεντρωθεί από το 2007 έως και το 2016- αλλά και με τον παιδευτικό χαρακτήρα της φωτογραφίας, καθώς σε κάθε φωτογραφία υπάρχουν δεκάδες μηνύματα (κάθε εικόνα, χίλιες λέξεις) που «μιλάνε» και περιμένουν να αποκρυπτογραφηθούν απ’ τον καθένα.
Έτσι, άλλες φωτογραφίες τούς «μιλούσαν» για τη διαχρονική αξία της αλληλοβοήθειας –όπως η περίπτωση του Πορτογάλου Joano Oliveira, ο οποίος λίγα χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό σταμάτησε να βοηθήσει την εξουθενωμένη Ισπανίδα συναθλήτριά του, Eva Esnaola, το 2014- άλλες για την τιτάνια προσπάθεια υπέρβασης του ίδιου του εαυτού τους που αποτελεί τον πυρήνα του ευ αγωνίζεσθαι –όπως η περίπτωση του τυφλού αθλητή από τις ΗΠΑ, Jason Romeo, το 2016- άλλες για το στενό οικογενειακό δεσμό των αθλητών –όπως η περίπτωση του Ούγγρου, Andras Low, με 17 συνεχόμενες συμμετοχές, όπου τερμάτισε μαζί με την οικογένειά του. Φυσικά, υπήρχαν απεικονίσεις και προσωπικοτήτων του αθλήματος, όπως του Τάκη Κούρου με τον ολύμπιο ακατάρριπτο χρόνο των 20 ωρών και 25 λεπτών το 1984, σε αυτόν τον τόσο απαιτητικό υπερμαραθώνιο των 246 χλμ. της διαδρομής Αθήνα-Σπάρτη, αλλά και απεικονίσεις πλημμυρίδας ανθρώπινων συναισθημάτων, χαράς, αυτοπεποίθησης, επιτυχίας και δόξας.