Όταν στις 24 Ιουλίου 1974 κατέρρευσε στην Ελλάδα η χούντα κάτω από το βάρος των ανομημάτων της και της εθνικής προδοσίας στην Κύπρο , ο ελληνικός λαός , εκείνο το βράδυ , αντί να αναζητά τους πάσης φύσεως χουντικούς για να τους λυντσάρει , να τους αποκεφαλίσει , να τους γυμνώσει , να τους σύρει στους δρόμους , να τους προπηλακίσει και να τους εξευτελίσει , περιορίστηκε να διαδηλώσει ειρηνικά για την πτώση της δικτατορίας και την επάνοδο της δημοκρατίας στη χώρα.
Ακόμα και στις δίκες των χουντικών και των αρχιπραξικοπηματιών “δε λύθηκε” μύτη. Ούτε αποδοκιμασίες ούτε “ντου” ούτε προπηλακισμοί ούτε βιαιοπραγίες ούτε απειλές ούτε τίποτε.
Στο δικαστήριο ήρθαν αντιμέτωποι οι δικτάτορες με τους δημοκρατικούς , οι στρατοδίκες με τους εξόριστους και τους φυλακισμένους , τα θύματα με τους θύτες, οι φονιάδες με τους συγγενείς των δολοφονημένων , οι βασανιστές με τους βασανισμένους, οι δεσμοφύλακες με τους δεσμώτες , αλλά επικράτησε το δημοκρατικό ήθος , η ανθρωπιά , η μεγαλοψυχία απέναντι στον ηττημένο και ο σεβασμός στο νόμο και στη δικαιοσύνη . Πολλές φορές , μάλιστα , οι μάρτυρες κατηγορίας έδειχναν κατανόηση για τα κατώτερα στελέχη και όργανα της χούντας , τα οποία κατονόμαζαν κι αυτά ως θύματα των δικτατόρων , απαλλάσσοντάς τα από τις ευθύνες.
Και η δημοκρατία , παρ’ ότι ίσχυε τότε η θανατική ποινή και καταδικάστηκαν «εις θάνατον» οι πρωταίτιοι , μετέτρεψε την ποινή τους σε ισόβια , τα οποία , για κάποιους , έσπασαν κι αυτά .
Αυτά τα λίγα ως αντιδιαστολή με τα όσα συνέβησαν στην Τουρκία , που έκαναν τον πολιτισμένο κόσμο να φρίξει .
“Κρατίστην είναι δημοκρατίαν εν ή πάντες ως τύραννον φοβούνται τον νόμον.”
Βίας ο Πριηνεύς, 625-540 π.Χ., Εκ των 7 σοφών της αρχαίας Ελλάδος
Βαγγέλης Μητράκος