Παρακολουθώ με συμπάθεια και κατανόηση αναρτήσεις και δημοσιεύσεις τέως “συντρόφων” που επέλεξαν να παραμείνουν στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ μετά την υπερ-δεξιά , οβιδιακού τύπου , μετάλλαξή του , ρίχνοντας μετεκλογικά στο «πυρ το εξώτερον» κάθε τι αριστερό που συνόδευσε την αναρρίχησή του στην εξουσία . Ανήμποροι να αντιπαρατεθούν με επιχειρήματα (τι επιχειρήματα να βρουν – άλλωστε – πάνω στον σκουπιδότοπο των μνημονίων 😉 βγάζουν τις γνωστές άναρθρες κι ασυνάρτητες κραυγές της αλαζονικής εξουσίας , της οποίας νιώθουν Ηρακλειδείς κι οργανικό κομμάτι , και μετατρέπονται σε μεσαιωνικούς κυνηγούς μαγισσών , προβάλλοντας το κυριότερο και πιο αποκρουστικό χαρακτηριστικό του Φασισμού :
“Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας”.
Στα πλαίσια αυτής της νοοτροπίας του Ολοκληρωτισμού μοιράζουν αφειδώς προς κάθε κατεύθυνση “ταμπέλες” κι “ετικέτες (μονταζιέρα Μουρούτη , χρυσαυγίτης , ακροδεξιός με πατέντα , “αριστερός” μαϊντανός , μαλακοσελίδες , γραφικοί , πολιτικά αφελείς , κ.α ) κι εκτοξεύουν ύβρεις , λάσπη και συκοφαντίες προς όσους “τολμούν” (άκουσον-άκουσον!) να ασκούν κριτική στην συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την εξοντωτική μνημονιακή πολιτική της σε βάρος του λαού και του τόπου και προς όσους επιμένουν ακόμα στις αριστερές ιδεολογικές θέσεις και αρχές και στη συνέπεια λόγων κι έργων , αρνούμενοι τον αυτοεξευτελισμό του τύπου :
-“άλλα έλεγα και πίστευα , για άλλα αγωνιζόμουν και , τελικά , άλλα κάνω και στηρίζω” ή
-“πού είσαι νιότη που ‘δειχνες – πως θα γινόμουν άλλος”!
Ο φιλόσοσοφος Διογένης είχε πει :
«Η στάση απέναντι στην εξουσία πρέπει να είναι ίδια με τη στάση απέναντι στη φωτιά: να μη στέκεσαι ούτε πολύ κοντά , για να μην καείς, ούτε πολύ μακριά , για να μην ξεπαγιάσεις».
Εγώ , προσωπικά , προτιμώ να ξεπαγιάσω μακριά από την εξουσία , όπως έκανα πάντα , παρά να καώ κοντά και μαζί της , όπως επιλέγουν οι τέως “σύντροφοι” .
29-7-2016
Βαγγέλης Μητράκος