Η εορτή των ερωτευμένων έχει ως αφετηρία την προσπάθεια της καθολικής εκκλησίας να θέση τέλος σε μία λαϊκή παγανιστική τελετή για την γονιμότητα. Ήδη, από τον 4ο αιώνα π.Χ., οι Ρωμαίοι Παγανιστές απέτιναν σέβας, με μία μοναδική ετήσια τελετή, στον θεό Lupercus (Λυκιδεύς). Τα ονόματα των ανδρών και των γυναικών που λάτρευαν αυτόν τον θεό έμπαιναν μέσα σε μια κάλπη και αναμειγνύονταν καταλλήλως. Ένα μικρό παιδί επέλεγε στην τύχη μερικά ζευγάρια, τα οποία για ένα ολόκληρο χρόνο θα ζούσαν σε στενή προσωπική επαφή έως ότου η τελετή της γονιμότητας λάμβανε τέλος. Το επόμενο έτος θα επαναλαμβανόταν το ίδιο με άλλα ζευγάρια. Αποφασισμένοι να θέσουν τέλος σ’ αυτή την παλαιά (μεσαιωνική) πρακτική τα Lupercalia,
Ένας από τους πολλούς θρύλους που υπάρχουν γύρω από το όνομα αυτού του Αγίου, λέει, ότι ο Βαλεντίνος ήταν ένας ιερέας που υπηρέτησε κατά την διάρκεια του 3ου αιώνα στην Ρώμη. Όταν ο αυτοκράτορας Κλαύδιος ο δεύτερος ανακάλυψε ότι μόνο οι άγαμοι στρατιώτες του υπηρετούσαν καλύτερα, τους απαγόρευσε να παντρεύονται. Ο Άγιος Βαλεντίνος, όμως, δεν συμβιβάστηκε με αυτήν την άδικη απόφαση και άρχισε να παντρεύει τους στρατιώτες κρυφά. Όταν όμως η δράση του Βαλεντίνου αποκαλύφθηκε, ο Κλαύδιος Β εξοργίστηκε τόσο πολύ που διέταξε αμέσως τον θάνατο του ιερέα.
Σύμφωνα με ένα άλλο θρύλο ο Άγιος Βαλεντίνος ήταν ένας φυλακισμένος σε μια από τις Ρωμαϊκές φυλακές που ερωτεύτηκε την κόρη του δεσμοφύλακά του, γεγονός που τον οδήγησε στην εκτέλεσή του. Λίγο πριν πεθάνει άφησε στην κόρη του δεσμοφύλακα ένα γράμμα αγάπης με την υπογραφή «from your Valentine» (από τον Βαλεντίνο σου), φράση που έχει μείνει μέχρι και σήμερα. Όσο κι αν οι δυτικές μας, πλέον, συνήθειες, επιβάλλουν τη γιορτή του έρωτα στις 14 Φεβρουαρίου, η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία επιμένει πως ο Άγιος Βαλεντίνος είναι ξενόφερτο "προϊόν", αντιπροτείνοντας στους ερωτευμένους τον Άγιο Υάκινθο, ως Άγιο των ερωτευμένων που γιορτάζει στις 3 Ιουλίου.